Macrofotografie wordt technisch gezien als het vermogen om onderwerpen te fotograferen met vergrotingen gelijk aan of groter dan levensgroot. Dit betekent dat als de projectiegrootte van het onderwerp op de sensor van de camera even groot is als het onderwerp zelf, je een vergroting op ware grootte hebt, ook wel een verhouding van 1: 1 genoemd.
Hoewel veel lenzen aangeven macrofuncties te hebben, moet een echte macrolens een vergroting van 1: 1 of meer kunnen uitvoeren. Deze gespecialiseerde lenzen zorgen voor een kortere focusafstand en hebben een geweldige beeldkwaliteit, maar ze zijn meestal duur.
Er zijn echter goedkopere manieren om macro-opnamen te maken. Omgekeerde ringen, verlengbuizen en close-uplenzen zijn goede opties, maar mijn favoriet is de macrobalg. In dit artikel laat ik je zien hoe je macro-balgen kunt gebruiken om op een eenvoudige manier geweldige extreme macro-opnamen te maken.
De versnelling
Ik ben erg trots de gelukkige eigenaar te zijn van een van de zeer zeldzame Spiratone Kenlock tilt-shift macro-balgen die door Hama in de jaren 80 zijn verkocht.
Dit is waarschijnlijk de zeldzaamste en de meest complete balg die er is, oorspronkelijk ontworpen voor 35 mm spiegelreflexcamera's.
In feite ziet het eruit als een verkleinde monorailcamera die kan worden aangepast aan een spiegelreflexcamera.
Dit is een geweldig apparaat, ondanks het feit dat het in de jaren 80 werd gebouwd voor filmcamera's, dat perfect actueel blijft en kan worden gebruikt met moderne digitale camera's.
Het heeft verwijderbare adapters voor verschillende merken lenzen en camerabehuizingen.
In deze specifieke opstelling gebruik ik een M42-vatting 50 mm Tessar Carl Zeiss Jena DDR 2.8-lens en full-frame sensor Canon 5D MKIII.
Omdat deze apparatuur is gemaakt voor oude camera's met platte fronten zonder handgreep zoals de moderne digitale, gebruik ik ook een Canon 25 mm verlengbuis tussen de camerabody en de balg om wat ruimte te geven voor de vatting.
Dit is natuurlijk een dure opstelling, maar je kunt veel goedkope macro-balgen met eenvoudige functies vinden die kunnen worden gebruikt met je bestaande camera en lenzen.
Vergroting
De vergrotingsverhouding is simpelweg de relatie tussen de grootte van de projectie van het (in focus) onderwerp op de beeldsensor en de werkelijke grootte van het onderwerp.
Stel je een onderwerp voor als een insect dat in het echt 1 cm lang is;
- Als de projectie op de sensor van de camera ook 1 cm is, heb je een verhouding van 1: 1.
- Je hebt een verhouding van 2: 1 als de projectie op de sensor van de camera 2 cm is.
- Enzovoorts…
Deze vergroting wordt bereikt door de verlenging van de balg die wordt bediend door twee knoppen waarmee u de voor- en achterelementen kunt verplaatsen.
Ingeschoven zorgt de macrobalg voor een kleinere vergroting.
Uitgeschoven maakt de macrobalg een grotere vergroting.
Er zit een heel ingewikkelde optische wiskunde achter dit vergrotingsproces die ik zelf niet kan berekenen. Dus ik gebruikte een online calculator om te proberen te begrijpen wat ik kon bereiken met deze opstelling en dit zijn de resultaten die ik kreeg.
Ik was in staat om te ontdekken dat de combinatie van deze specifieke lens met deze macrobalg me in staat stelt een vergroting van 3: 1 te krijgen met de balg op zijn minimale extensie en 5: 1 op zijn maximale extensie.
Focussen
Het focusseringsproces wordt gedaan door de hele set, bestaande uit de lens, de macrobalg en de camerabehuizing, langs een rail te verplaatsen, waardoor deze dichter bij of verder bij het onderwerp komt te staan.
Hoewel het misschien simpel klinkt, is het in feite een heel moeilijk proces vanwege de schaal van het beeld dat we aan het componeren zijn. Elke minimale beweging maakt alles onscherp. Het gebruik van een stevig statief en ervoor zorgen dat het onderwerp niet beweegt, zijn dus kritische factoren om fouten te minimaliseren en nauwkeurige controle mogelijk te maken.
Het scherpstelproces wordt meestal gedaan met de lens op het grootste diafragma om voldoende licht binnen te laten, waarna het wordt gewijzigd in het gekozen diafragma voor het vastleggen van de foto.
Dit diafragma openen / sluiten gebeurt automatisch in moderne camera's en lenzen, maar bij de meeste balgen is het niet mogelijk om de communicatie tussen de camera en de lens te hebben vanwege het ontbreken van elektronische contacten, dus het moet handmatig worden gedaan.
Soms is deze simpele handeling van het veranderen van het lensopening voldoende om het scherpstelvlak te veranderen, waardoor het een heel moeilijk proces is om te controleren.
Scherptediepte
Dit is zeker de moeilijkste factor om te beheersen bij macrofotografie. De scherptediepte wordt bij deze vergroting extreem verminderd, zelfs bij het fotograferen met het kleinste diafragma van de lens.
Een balg voor kantelen en verschuiven, zoals die ik gebruik, helpt om de scherptediepteproblemen bij sommige focaalvlakbewegingen te minimaliseren. Maar veel macrofotografen kiezen ervoor om een veel complexere techniek te gebruiken die focus-stacking wordt genoemd. Het proces bestaat uit het digitaal samenvoegen van meerdere beelden gemaakt op verschillende focusafstanden, wat resulteert in een grotere scherptediepte in het uiteindelijke beeld.
De afbeelding krijgen
Nu we de basistechnieken hebben doorgenomen, is het tijd om alles in actie te brengen.
Voor deze opstelling zal ik een dode huisvlieg fotograferen die ik bij het raam van mijn woonkamer heb gevonden. Het feit dat het niet beweegt, maakt het een perfecte case study om te gebruiken in een macrofase.
Om me de volledige controle over de apparatuur te geven, heb ik een tethering-opstelling voorbereid met de camera aangesloten op een computer en bediend door de eigen opnamesoftware. Op deze manier kan ik voorkomen dat ik de camera aanraak om de sluiter te ontspannen.
Voor verlichting zal ik twee flitsers gebruiken die worden bestuurd door een zender die is aangesloten op de flitsschoen van de camera en die ook stroomregeling via software mogelijk maakt.
De bedoeling was om tijdens het vliegen wat licht- en schaduwvolume te creëren en dit te scheiden van de donkere achtergrond. Hier is het resultaat:
Het belichten van zo'n klein onderwerp is een zeer moeilijke taak, aangezien de kleinste veranderingen totaal verschillende resultaten opleveren. Dat is het geval in de volgende afbeelding met zachter licht, waarbij ik slechts één flitser en één reflector gebruikte in plaats van twee flitsers.
Voor mij is het echt fascinerend om een vlieg te zien bij deze vergroting met alle kleine details. Het is zeker een enge ervaring.
Dit was gewoon met de macrobalg ingetrokken. Voor de volledige vergroting-ervaring, zal ik nu de balg helemaal uitschuiven en een grotere vergroting experimenteren.
Dit keer zal ik me concentreren op het hoofd van de vlieg en zal de verlichting worden gedaan met een LED-paneel en een kleine reflector.
Hier is het resultaat:
Nu hebben we extreme macro's bereikt met fantastische details.
Conclusie
Het is verbazingwekkend hoe een oude lens en macrobalg zo'n hoogwaardig beeld kunnen produceren.
Probeer deze techniek eens, ik weet zeker dat je veel plezier zult hebben en onderweg geweldige foto's zult maken! Deel alstublieft uw macro-opnamen met een balg in het commentaargedeelte hieronder.