Vroeger was het scherpstellen van uw lens een vaardigheid die elke fotograaf onder de knie had. Vroeger was scherpstellen datgene waardoor je camera een verlengstuk van je hand was, dus een rechtstreeks verlengstuk van het oog van je fotograaf. Aan die hele agenda kwam begin jaren negentig een einde met de komst van autofocussystemen die daadwerkelijk sneller konden scherpstellen dan wij mensen.
Dat is een ander belangrijk frame langs de tijdlijn van het medium. Waar nieuwe technologie een kettingreactie veroorzaakte die het gezicht van fotografie voor altijd veranderde. Totdat er spiegelloze camera's verschijnen.
Een fotograaf die in 2016 een nieuwe lens voor zijn spiegelloze camera wil kopen, zal wellicht ontdekken dat er tegenwoordig naast de autofocuslenzen ook veel handmatige scherpstellenzen worden gemaakt. Dat betekent één ding: de markt heeft het woord gezegd, handmatige scherpstelling is niet dood.
Voed uw geest met de volgende gedachten om te ontdekken hoe handmatig scherpstellen u een betere fotograaf kan maken.
Doen versus toezicht houden
En de oude timmerman zei ooit: "Als je iets de eerste keer goed gedaan wilt hebben, doe het dan zelf." Dat werd altijd herhaald wanneer er een nieuwe machine op de markt kwam om een taak beter, sneller en efficiënter uit te voeren dan een getrainde man ooit zou kunnen doen.
In plaats van een ervaren vakman te zijn, hoeft u alleen maar te weten hoe u ervoor kunt zorgen dat de machine zijn werk doet, dat is de waarheid over een autofocuscamera. Het is één ding voor je hersenen om de focusring met je linkerhand te draaien en te stoppen met draaien bij de juiste focus, en een heel ander ding om te wachten op het groene licht of de pieptoon om te bevestigen dat de focus is bereikt.
Soms kunt u ervoor kiezen om slechts één centraal scherpstelpunt te gebruiken, dit op uw onderwerp te vergrendelen en vervolgens uw frame opnieuw samen te stellen. Op die manier doe je nog steeds een deel van het werk zelf, maar je doet het door op een knop te drukken in plaats van aan een ring te draaien met je linkerhand.
Het indrukken van een knop (of het half indrukken van de sluiter in de meeste gevallen) is een heel andere verbinding tussen uw hand en de machine dan het draaien van een ring met uw linkerhand. Laat uw hand het gevoel van de lens leren. Laat uw hand weten wanneer en waar u aan de knop moet draaien en waar u moet stoppen. Het kost je hersenen meer inspanning, maar alleen totdat je spieren het leren en de noodzaak om na te denken over de actie omzeilen. Dan maakt het je hersenen vrij om na te denken over de foto. In autofocus-modus moeten je hersenen altijd op de machine kijken, ervoor zorgen dat de focus is waar je het wilt. Dat vergt elke keer hersenkracht. Hersenvermogen dat had kunnen worden gebruikt om creatiever te zijn.
De behoefte aan snelheid
Het is waar, de autofocusmachine is inderdaad sneller in het draaien van de lens naar de juiste afstand dan welke menselijke hand ooit zal zijn. Maar dan moet het wachten tot de hersenen het goedkeuren voordat de ontspanknop helemaal wordt ingedrukt en de foto wordt gemaakt. Dus jij bent het die de machine vertraagt.
Er zijn manieren om de snelheidslimiet van handmatige scherpstelling te omzeilen. Een manier is bijvoorbeeld om vooraf scherp te stellen op de afstand waarop uw onderwerp zich op het moment van belichting bevindt. Dit is een techniek die erg populair was onder sportfotografen in de dagen vóór voorspellende dynamische autofocus. Het vereiste een behoorlijke hoeveelheid planning en kennis van de aard van je onderwerp. Een eigenschap die het mogelijk maakte om het uiteindelijke beeld te visualiseren, zelfs bij sportfotografie.
Een andere manier die populairder is onder straatfotografen, is de zogenaamde Zone Focus. Je schat de afstand van je onderwerp bij benadering en zorgt ervoor dat ze zich binnen de scherptediepte bevinden door de focus en het diafragma correct in te stellen. Het is een snelle en eenvoudige techniek die u zal dwingen uw lijsten te plannen. Daardoor ben je gevoeliger voor je omgeving dan een fotograaf die op een moment reageert door de sluiter half in te drukken en vervolgens helemaal in te drukken. Een straatfotograaf die getraind is in zonefocus hoeft helemaal niet op te letten om scherp te stellen, omdat ze hun focus en diafragma bij elke verandering in de scène aanpassen zonder er zelfs maar aan te denken.
Beweeg langzaam, denk snel
Wanneer u een portret fotografeert met een snelle telelens, wilt u dat het dichtstbijzijnde oog van het onderwerp scherp is. Er zijn veel manieren om dat te bereiken met autofocuscamera's. Sommige van de moderne spiegelloze camera's vergrendelen op het nabije oog en blijven erop gefocust zolang het er is.
Wat een lens met handmatige scherpstelling voor u doet, is precies het tegenovergestelde. Het is bijna onmogelijk om het nabije oog scherp te houden met een portretlens bij een wijd open diafragma. De geringe scherptediepte betekent dat u aandacht moet besteden aan de kleinste bewegingen van uw onderwerp, zoals de ademhaling. Door dit te doen, zal je aandacht op het onderwerp worden gevestigd en zul je gezichtskenmerken gaan opmerken die zouden zijn achtergelaten bij de fotografiesnelheid van autofocuslenzen.
Zen en handmatige focus
Gebruik handmatige scherpstelling om de controle over uw fotografie weer in handen te krijgen. Het zal je vertragen en je aan het denken zetten. Voor veel van de grootste fotografen in de geschiedenis was het proces net zo belangrijk als de uiteindelijke foto. Wanneer u zich overgeeft aan het proces, zullen uw foto's hiervan profiteren.
Het is een totaal andere ervaring dan handmatig scherpstellen met een lens die is gemaakt voor autofocus dan een lens die is gemaakt om door een mens te worden scherpgesteld. Investeer in jezelf en koop een vintage betaalbare lens die op je camera past en ga dan op pad met alleen die lens. Op deze manier kun je voelen hoe het is om echt handmatig scherp te stellen.