Een klein eindje rijden van mijn huis ten noorden van Fairbanks, Alaska, ligt een klein moerasgebied. Het is een moerasachtig mozaïek van vijvers en met water gevulde inhammen omzoomd met lisdodden en dikgroeiende wilgen. Hoewel een groot deel van het jaar, hier in het subarctisch gebied, de vijvers bevroren zijn met een dikke laag ijs, komt het moerasland tijdens onze korte zomers tot leven met vogels.
Van half mei tot eind juni probeer ik elke ochtend een uurtje langs te komen, met de camera in de hand. In werkelijkheid is een uur niet genoeg om vogels en dieren in het wild te fotograferen, maar ik ken de plek goed en kan snel naar de meest veelbelovende locaties gaan. Het kennen van een plaats is eigenlijk een van de beste tools die een natuurfotograaf tot zijn beschikking kan hebben. Maar er komt meer bij kijken.
Dit is een van mijn meest gepubliceerde vogelfoto's. Roestige merels zijn een soort van zorg voor natuurbehoud en ze zijn veel voorkomende fokkers in mijn plaatselijke moerasgebied. Afbeeldingen van hen in hun broedkleed zijn relatief zeldzaam, dus er is veel vraag naar deze foto. Ken uw gebied en de soorten die daar leven!
Fotograferen van vogels en dieren in het wild
Vogelfotografie is de laatste jaren enorm in populariteit gestegen. Omdat superteleobjectieven van hoge kwaliteit betaalbaarder zijn geworden, is natuurfotografie benaderbaar geworden. Het is niet langer beperkt tot professionele of vermogende amateurs die het prijskaartje van $ 10.000 voor de grote lenzen van Canon en Nikon zouden kunnen betalen.
Of je nu fotografeert met een f / 4 bazooka, of een beter beheersbare, compacte telelens, veldtechniek en compositie spelen de belangrijkste rol in je succes. Hier zijn een paar tips voor uw volgende bezoek aan uw plaatselijke meer, vijver of moerasgebied voor het fotograferen van vogels en dieren in het wild.
Ethiek
Gestreepte strandloper op weg naar de Noordpool om te broeden.
Ten eerste is de belangrijkste regel van natuurfotografie: breng geen schade toe aan uw onderwerp! Als je een eend in een vijver nadert en de eend beweegt van je af, dan ben je te snel en te dichtbij gekomen. Maak een back-up en probeer het opnieuw, deze keer nadert het langzamer.
Als de vogel opvliegt, heb je het erg verpest. Je hebt elke kans op foto's laten liggen en de vogel onnodig gestrest. Benader vogels niet op nesten, ze zijn bijzonder kwetsbaar.
Kortom, wees u bewust van de impact van uw acties en onthoud dat het welzijn van de dieren die u fotografeert belangrijker is dan de afbeeldingen.
Uitrusting
Lenzen
Hoewel een monsterlens van 500 mm of 600 mm f / 4 geen noodzakelijk apparaat is voor hoogwaardige vogel- en natuurfotografie, is een degelijke telefoto zeker een belangrijk onderdeel van de uitrusting van elke natuurfotograaf.
Aan verschillende soorten telelenzen kleven voor- en nadelen. Grote, snelle lenzen zoals de eerder genoemde 500-600 mm f / 4-opties, maken snellere sluitertijden mogelijk bij lagere ISO's, hebben een uitstekende scherpte en een prachtige, ondiepe scherptediepte om je onderwerp te isoleren. Maar ze zijn groot, omslachtig, zwaar, moeilijk in de hand te houden en kosten meer dan een goede gebruikte auto.
Kleinere lenzen, zoals de steeds populairder wordende telezoomobjectieven, zijn compacter, gemakkelijker mee te nemen en hebben een optiek die met elke generatie verbetert. Canons 100-400 mm en Nikon 80-400 mm en 200-500 mm zijn goede opties. Externe fabrikanten hebben ook op grote schaal deelgenomen aan deze race met hoogwaardige 150-600 mm-lenzen van zowel Sigma als Tamron. Deze lenzen zijn nog steeds niet goedkoop, maar je hoeft waarschijnlijk geen tweede hypotheek af te sluiten om er een te betalen.
Mijn keuze: Jarenlang heb ik een grote Canon 500mm F4 gebruikt en ervan genoten. Deze grote witte lens was scherp met een prachtige, dromerige bokeh en door zijn enorme formaat had hij een geweldige snob-aantrekkingskracht. Maar toen ik mijn inspanningen begon te concentreren op afgelegen gebieden, werden de grootte en het gewicht een serieuze belemmering, en vaker wel dan niet, merkte ik dat ik het achterliet in ruil voor iets kleins.
Deze winter, hoewel het mijn hart een beetje brak, verkocht ik het en de rest van mijn Canon-uitrusting. Ik fotografeer nu twee systemen: Sony spiegelloos voor landschaps- en nachtfotografie en het Panasonic Lumix-systeem voor natuur- en de meeste reisfotografie.
De micro vier derde sensor op de Lumix koopt me een ingebouwde 2x cropfactor. Ik gebruik de Lumix G9 met een Olympus 300mm f4 (600mm equivalent) die naar mijn mening qua scherpte goed te vergelijken is met de grote Canon lens. Tot nu toe mis ik de bazooka niet een beetje.
Camera-instellingen voor Wetland Wildlife
Korte sluitertijden zijn erg belangrijk voor het maken van scherpe opnamen van dieren in het wild met lange telefoto's. Bij vogel- en natuurfotografie, vooral in waterrijke omgevingen, zijn de onderwerpen constant in beweging. Ik fotografeer bijna altijd boven 1 / 1000ste van een seconde, en vaak veel sneller.
Het diafragma dient twee doelen, namelijk meer licht binnenlaten (en dus snellere sluitertijden) en de scherptediepte regelen. Heel vaak wil je bij vogelfotografie je onderwerp isoleren van een rommelige achtergrond. Dus wijd open of bijna wijd open schieten is belangrijk.
Sommige lenzen hebben een opmerkelijk verlies aan scherpte bij een groot diafragma, dus houd rekening met je eigen uitrusting en de beperkingen ervan. Met mijn eigen uitrusting, of het nu de Canon 500 mm F4 uit mijn vorige leven was of mijn huidige Olympus 300 mm F4, vind ik het prettig om wijd open te fotograferen, of bijna zo. Speel met je eigen uitrusting en kijk wat voor jou werkt.
Met een diafragma van f / 4 op mijn Olympus 300mm kon ik deze zingende Swainson-lijster isoleren van zijn bosrijke omgeving.
Gebruik de ISO om uw vorige instellingen in evenwicht te brengen. Aangezien de meeste camera's op de markt tegenwoordig gemakkelijk ISO-instellingen van 800, 1600 of hoger aankunnen, kunt u deze gerust een beetje opdrijven.
Focusinstellingen zijn ook belangrijk. Bij het fotograferen van dieren in het wild gebruik ik bijna altijd focus op één punt (zodat ik de aandacht van het onderwerp kan grijpen) en AI Servo, continue of tracking-focusmodus. Als het dier beweegt, wil ik dat mijn camera automatisch scherp blijft waar ik wil, en niet constant op mijn focusknop moet drukken en opnieuw moet drukken.
Gebruik een hoge opnamesnelheid van frames per seconde en stel je camera in op burst-modus. Hoewel mijn Lumix G9 in staat is tot bijna 30 fps met de elektronische sluiter, ga ik zelden zo hoog. In plaats daarvan kies ik voor een standaard high-speed sluiter van zo'n 9 beelden per seconde. Dat is meer dan genoeg om een snelle burst te garanderen, zonder mijn geheugenkaarten vol te proppen met honderden onnodige foto's. Een framesnelheid van 5-12 frames per seconde is voldoende.
Veldtechnieken
Dichterbij komen
De eerste en belangrijkste vaardigheid om dicht bij wilde vogels te komen, is eigenlijk een techniek zonder techniek. Het heet "geduld". Als ik de tijd heb om me aan een fotoshoot te wijden, neem ik vaak een klein waterdicht kussen, leg het neer op de waterlijn van mijn plaatselijke vijver, sproei mezelf met een flinke dosis insectenwerend middel, zet de camera op een statief en ga zitten naar beneden. Daar blijf ik, soms urenlang.
Na verloop van tijd ontspannen de lokale vogels zich na mijn eerste verschijning en gaan ze weer doen wat ze doen. Vaak peddelen ze dicht, waarbij ze vergeten (of niet kunnen schelen) dat ik daar zit, weg te klikken. Het dragen van neutrale kleuren zal je helpen om op te gaan. Of als je er echt in geïnteresseerd bent (of je onderwerp erg schichtig is), kun je een 'dekenblind' maken door een stuk camouflagedoek te nemen, lensgaten erin te snijden en het te gooien over jezelf nadat je bent gaan zitten. Dit eenvoudige type jaloezie helpt je onrustige bewegingen te maskeren en je menselijke omtrek te verdoezelen.
De andere, nog eenvoudigere techniek om dichtbij te komen, is door ergens te gaan fotograferen waar de natuur aan mensen gewend is. In populaire vogelgebieden, natuurreservaten en nationale parken wordt dieren in het wild vaak gewend aan mensen die in de buurt zijn. De dieren zullen veel minder schuw zijn, waardoor ze dichterbij kunnen komen.
Ongeacht waar je fotografeert, beweeg langzaam, een paar stappen per keer, pauzeer een minuut en ga dan een beetje verder. Als je ziet dat het dier tekenen van stress vertoont, stop dan en wacht tot ze ontspannen zijn voordat je weer nadert.
Je doel als vogel- en natuurfotograaf moet altijd zijn om dieren te fotograferen die hun natuurlijk gedrag vertonen. Een gestreste vogel, die vliegt of wegzwemt, zal inherent minder interessant zijn dan een vogel die ontspannen is of interactie heeft met andere dieren.
Laag worden
Ik lag op mijn buik voor deze opname, mijn lens slechts enkele centimeters van de grond.
De grootste fout die ik natuurfotografen zie maken, is fotograferen vanuit een te hoog perspectief. Als je rechtop staat, richt je op moerasvogels die op het water zitten. Dit is nooit de beste hoek.
Kniel, hurk, zit of ga zelfs op de grond liggen. De lage hoek zorgt voor een betere scheiding tussen uw onderwerp en zijn omgeving, en kan een aangename vervaging van voor- en achtergrond creëren.
Focus zorgvuldig
Focus altijd op het oog. Hoewel het een algemene regel is, met tal van uitzonderingen, heb je de opname gemist als het oog van je onderwerp niet scherp is. Selecteer met een enkel focuspunt het oog van het dier, stel scherp en klik vervolgens op de sluiter.
Zoek een goede achtergrond
In de rommelige habitat van een plaatselijk moerasgebied kan het moeilijk zijn om een plek te vinden waar je het onderwerp van de achtergrond kunt isoleren. Afstand helpt. Als de vogel ver weg is van zijn achtergrond (dit is waar laag naar beneden komen), zal de achtergrond vervagen tot een mooie waas, wat vaak precies is wat je wilt.
Deze wirwar van takken rondom deze Witgekroonde Mus was niet uit te knippen, dus ik gebruikte ze gewoon om de nieuwe, groene knoppen te benadrukken en een klein verhaal te vertellen over de tijd van het jaar waarin ik de foto maakte.
Soms, vooral bij het fotograferen van zangvogels in de vijverrand, is er een chaos van takken die het tafereel verstoren. Fotograferen met een wijd open diafragma helpt de scherptediepte te verkleinen en zorgt voor enige afstand. Maar soms wordt het tonen van de habitat een noodzakelijk onderdeel van de opname. Maak een zorgvuldige compositie, centreer de vogel niet en laat hem opgaan in de scène.
U hoeft niet dichtbij te zijn
Soms is een full-frame portret niet wat je wilt. Sommige van mijn favoriete wildlife-opnamen laten een context zien en vertellen een groter verhaal over de plek waar het dier leeft. Bij dit soort opnamen zijn goede composities essentieel. Je moet de scène op een prettige manier laten zien en afleiding vermijden.
Ik was niet bijzonder dicht bij deze Gehoornde Fuut toen ik deze foto maakte, maar de mooie reflecties en het goede licht zorgden voor een interessante setting.
Als uw onderwerp te ver weg is voor een portret, bedenk dan hoe het in wisselwerking staat met zijn omgeving en zoek een manier om het in de bredere scène te plaatsen. Beschouw deze als landschapsfoto's met een natuurelement.
Conclusie
Natuurfotografie kan iemands geduld op de proef stellen. Ik heb vele uren doorgebracht, stil gezeten, verslonden door muggen, kijken, wachten en nul foto's maken. Op zulke dagen kan ik volkomen neerslachtig en gefrustreerd vertrekken. Op andere dagen loont dat geduld, met een wild dier in prachtig licht, of met een fascinerend of humoristisch gedrag.
Wildlifefotografie is veel meer dan alleen een lange lens gebruiken. Het gaat erom de dieren en de plaats te begrijpen. Het gaat erom dat je weet hoe je moet componeren, laag kan worden, je moet verstoppen en geduld moet hebben. En jouw lokale wetland, zoals het mijne, is de beste plek om te oefenen, en misschien wel de beste plek om iets opmerkelijks te krijgen.
Soms krijg je gewoon iets meme-waardig! De twee onderstaande afbeeldingen, van een bever in mijn plaatselijke moerasland, heb ik binnen enkele seconden na elkaar gemaakt. In de eerste blaast hij een framboos naar me, in de tweede lacht hij me uit. Wat een eikel! (Onderschat nooit de kracht van humor in uw afbeeldingen).
Inhoudsopgave
Vogelfotografie
- ALGEMEEN
- Een inleiding tot vogelfotografie
- 10 veelvoorkomende fouten bij het fotograferen van vogels en hun oplossingen
- 5 geheimen voor verbluffende creatieve vogelfotografie
- 5 manieren om vogels te fotograferen
- UITRUSTING
- Herziening van de Nikon D500 voor fotografie van wilde dieren en vogels
- INSTELLINGEN
- 10 onmisbare camera-instellingen voor vogelfotografie voor beginners
- 5 camera-instellingen die elke vogelfotograaf moet weten
- SAMENSTELLING
- Een beknopte handleiding voor geweldige composities voor vogelfotografie
- Een draai van het hoofd - meer boeiende vogelportretten maken
- 5 manieren om beeldvullende opnamen te maken in vogelfotografie
- GEAVANCEERDE GIDSEN
- 10 trefzekere tips voor het fotograferen van vogels tijdens de vlucht
- Hoe vogelfotografie in de buurt van feeders te doen
- Tips voor fotografie van vogels in de achtertuin
- 5 tips voor betere bosvogelfotografie
- Hoe kolibries te fotograferen
- Een gids voor het fotograferen van vogels en dieren in het wild in een moerasgebied
- Vogels en dieren in het wild fotograferen
- Ethiek
- Uitrusting
- Lenzen
- Camera-instellingen voor Wetland Wildlife
- Veldtechnieken
- Dichterbij komen
- Laag worden
- Focus zorgvuldig
- Zoek een goede achtergrond
- U hoeft niet dichtbij te zijn
- Conclusie
- NABEWERKING
- 5 meedogenloze nabewerkingsfouten die elke vogelfotograaf moet vermijden
- INSPIRATIE
- Een verzameling prachtige foto's van vogels