Een gastpost door Tom Di Maggio van Tom Di Maggio Photography.
Mijn gebruik van samengestelde afbeeldingen is de afgelopen maanden drastisch toegenomen. Het begon met locaties die werden geannuleerd vanwege onbeschikbaarheid, daarna maakte het slechte weer het onmogelijk om op een bepaalde locatie te fotograferen en sinds kort kwamen er mensen naar me toe die specifiek om composietfoto's vroegen. En om eerlijk te zijn vind ik het heel leuk om ze te doen, het geeft mijn fantasie veel meer vrijheid, en er is een zekere flexibiliteit waar ik echt van geniet.
Zoals bij de voorbereiding van elke shoot, is het vinden van de juiste instelling het moeilijkste. In dit geval de juiste achtergrond. Ik probeer ze zelf te fotograferen wanneer ik maar kan, maar ik ben ook geneigd om op stockfotografie te vertrouwen. In principe split ik een composiet meestal op in drie hoofdonderdelen: het onderwerp of model, de achtergrond en de nabewerking.
Het onderwerp
Dit zijn de afbeeldingen zoals ze zijn gemaakt.
De basis voor een goede composiet is uiteraard een correct belicht onderwerp. Ik pas dat licht aan het thema of de stemming aan die ik in het uiteindelijke plaatje wil overbrengen. Het is erg belangrijk dat u uw uiteindelijke beeld in gedachten houdt in alle stadia van het maken van een composiet. Het bepaalt het verlichtingsschema dat u moet gebruiken en onder welke hoek u uw model moet fotograferen.
Welke verlichtingsopstelling die moet worden gebruikt, varieert meestal van één tot vier lampen? Het hangt echt af van het verwachte resultaat. Welke opstelling u ook kiest, de lichtpositie en belichting zijn hier sleutelfactoren, ze moeten perfect zijn, anders zult u veel tijd in Photoshop doorbrengen om dit te corrigeren. In dit stadium probeer ik niet te veel contrast op te bouwen, dus ik vind het licht aan de zachte kant.
Ik kan alleen maar benadrukken dat ik, hoewel ik Photoshop tot op zekere hoogte zal gebruiken, altijd met een correct belicht onderwerp wil werken. Expositie en positie zijn cruciaal bij elke vorm van fotografie. Iets dat je tijdens de shoot in een paar seconden kunt oplossen, kan uren duren om in Photoshop te corrigeren. Ik heb geen voorkeur voor de achtergrond waaruit ik het onderwerp zal halen. Zolang er voldoende contrast is tussen het onderwerp en de achtergrond, is dit geen probleem.
De achtergrond
Originele achtergrond
Ook als ik op locatie fotografeer, heb ik echt veel energie gestoken in de keuze van de achtergrond. De achtergrond is wat de afbeelding een context geeft; het is een integraal onderdeel van het verhaal dat de foto zou moeten vertellen. Je kunt een heel mooi model fotograferen voor een afvalcontainer; het zal veel minder impact hebben alsof je hetzelfde model fotografeert op het strand of in een mooie hotelkamer. Het is hetzelfde bij het werken met composieten. Als ik de kans krijg om de achtergrond voor mijn composiet zelf te fotograferen, heb ik veel meer flexibiliteit qua hoeken.
Een gekochte achtergrond geeft je weinig perspectief in Photoshop. Als ik zelf de achtergrond fotografeer, heb ik het idee voor de onderwerpopname meestal al in gedachten. Mocht ik mezelf in een situatie bevinden waarin ik een mooie achtergrond zie en ik heb mijn camera bij me, dan schiet ik die drie keer: grondhoogte, buikhoogte en borsthoogte. Ik neem mijn toevlucht tot stockfotografie wanneer een shoot is geboekt en ik heb niet de mogelijkheid om de achtergrond zelf te fotograferen.
Zoals ik eerder in het artikel al zei, is hoeken hier een van de belangrijkste elementen. Het heeft geen zin om een achtergrond te kiezen die onder een heel andere hoek is gemaakt dan je onderwerp. Het ziet er nep uit. Ik geef mijn achtergronden een lichte HDR-touch, maar ik gebruik eigenlijk geen HDR-techniek. Ik pas toonaanpassingen toe en in principe dezelfde behandeling als voor het onderwerp. Het zal het onderwerp en de achtergrond mooi in elkaar over laten lopen.
De nabewerking
Zoals de meesten van ons heb ik het wiel niet uitgevonden als het gaat om nabewerking. Al mijn technieken zijn een mix van dingen die ik heb opgepikt in boeken, op internet, trainingen enzovoort.
Om te beginnen fotografeer ik alles in RAW; de technieken die ik hieronder zal uitleggen, gaan ervan uit dat je hetzelfde doet. Om eerlijk te zijn, en dit kan niet genoeg gezegd worden, met de prijsstelling op geheugenkaarten is er tegenwoordig absoluut geen reden om niet in RAW te fotograferen. De voordelen hiervan zijn gewoon te groot om te negeren.
Ik begin meestal in Lightroom door zoveel mogelijk contrast uit de foto te halen. In de manier waarop ik werk, bouw ik het benodigde contrast op tijdens de nabewerking in Photoshop. Waarom verwijder ik contrast alleen om later weer wat toe te voegen? Het draait allemaal om controle.
Ik gebruik in feite een combinatie van twee technieken, waaronder vervagen, hoogdoorlaatfilters en de functie Afbeelding toepassen. Hierdoor kan ik contrast toevoegen en mijn afbeeldingen tot op de pixel verscherpen en dus kan ik het gebruiken om een schone, gladde huid of een afbeelding in grungy stijl te creëren met slechts één workflow. (zie het portret van Bora) Ik breng hier zoveel tijd door als nodig is, totdat het beeld 100% is zoals ik het wil.
Elke onvolkomenheid hier zal worden versterkt zodra ik de Color Efex Pro-laag erop leg. Ik heb een paar Color Efex Pro-recepten gemaakt die ik als uitgangspunt voor mijn afbeeldingen gebruik. Ik zal ze dan een beetje aanpassen om in de afbeelding te passen. Ik zal dit proces opzettelijk ver over de top duwen om me meer flexibiliteit te geven bij het uiteindelijke beeld. Als ik eenmaal tevreden ben met het resultaat, sla ik het op als een laag bovenop mijn afbeelding en pas ik de dekking van die laag dienovereenkomstig aan.
Hieronder de twee lagen na mijn Color Efex behandeling. Je kunt zien dat het effect hier veel te sterk is, maar een kleine aanpassing van de dekking lost dit op. En het is altijd gemakkelijker dan terug te gaan naar Color Fx en het effect opnieuw uit te voeren totdat het past.
In dit stadium ga ik verder met het extraheren van het onderwerp van de achtergrond. Persoonlijk denk ik dat hier geen perfecte oplossing voor is. Ik gebruik elk hulpmiddel dat bij de behoefte past. Het varieert van het verfijnde randgereedschap tot het veeggereedschap en zelfs een normaal penseel. Als ik klaar ben met het extract, sleep ik het onderwerp naar de voorbereide achtergrond en pas ik beide opnieuw aan zodat de kleurtinten en temperatuur bij elkaar passen.
Dit portret van Bora is met dezelfde techniek verwerkt. Het enige wat ik anders deed, was verschillende dekkingen op de juiste lagen aanbrengen.
Neem gerust contact met ons op als u nog vragen heeft over het onderwerp. Hieronder de twee lagen na mijn Color Efex behandeling. Je kunt zien dat het effect hier veel te sterk is, maar een kleine aanpassing van de dekking lost dit op. En het is altijd gemakkelijker dan terug te gaan naar Color Fx en het effect opnieuw uit te voeren totdat het past.
Bekijk meer werk van Tom Di Maggio bij Tom Di Maggio Photography, InFocus Photography en op zijn Flickr-account.