Deze tips zijn een vervolg op mijn vorige artikel over 6 tips voor het maken van klassieke portretten met beter natuurlijk licht en het proces van het maken van eenvoudige poses en composities voor buitenportretten. Voor mij zijn deze dingen wat een portret verfijnt. U kunt de perfecte lichtomstandigheden en locatie hebben, maar als het onderwerp er vreemd uitziet of de compositie uit balans is, zal het beeld esthetisch mislukken.
Elk van deze afbeeldingen geeft u enkele tips en inzicht in het creatieve proces voor het maken van buitenportretten:
# 1 - Achteraanzichtportretten maken
Interactieve portretten van achteren maken is vrij eenvoudig. In het portret hierboven vroeg ik de twee oudere jongens om hun handen in hun zakken te steken en langzaam in een bepaalde richting te gaan lopen. Natuurlijk volgde de jongste en imiteerde zijn grote broers.
Idealiter wil je je proefpersonen tijdens het lopen met elkaar laten praten en uitkijken naar de onverwachte reacties. Door ze te laten praten over sport, schoolvakanties of andere interesses die ze hebben, zullen ze meer meewerken en losser maken, waardoor het portret er natuurlijker uitziet.
Ik raad je aan om voor dit soort portretten continue autofocus en een zoomlens te gebruiken. Dit is gemaakt met een 70-200 mm-lens bij f / 4. Het originele beeld van de drie jongens was de normale 3: 2 rechthoek, maar in de postproductie koos ik voor een vierkant.
# 2 - Interactieve poses
Dezelfde drie jongens in een interactieve pose. Ik zette dit shot op als een filmregisseur, door ze simpelweg een richting te geven over wat ze moesten doen, ze vervolgens te laten gaan en hun reacties op te nemen. Ze gewoon laten rondlopen en blij klikken werkt niet voor mij. Ik plaats ze het liefst in de scène die ik wil, op basis van achtergrond en belichting, vertel ze wat ze moeten doen en leg vervolgens hun natuurlijke reacties vast.
In deze studeerkamer plaatste ik de jongens weg van de landtong, zodat ze tegen de lucht stonden, en liet ze een stuk drijfhout rondschoppen. Een bal zou een andere optie zijn geweest. De compositie die ik heb gebruikt is de Rule of Thirds die onderaan dit artikel te zien is.
Als je dit soort omgevingsportretten maakt, raad ik je aan om het als een landschap te maken en de onderwerpen erin te plaatsen.
# 3 - Zoek het licht en poseer voor het onderwerp
Nadat ik de locatie, achtergrond en richting van het licht had vastgesteld, plaatste ik het jonge meisje aan de rand van het pad, haar lichaam weggedraaid van de camera in een hoek van ongeveer 45 graden ten opzichte van de camera, haar hoofd weer naar de camera gedraaid.
Links van haar bevond zich een gebouw dat licht van de linkerkant van haar gezicht afleidde. De paraplu was de steun van de klant, die ik besloot te gebruiken. Ik had het gevoel dat haar haar anders met de achtergrond zou zijn overgegaan, maar op deze manier wordt haar hoofd omlijst door het contrast van de paraplu. Ik hou van de manier waarop ze de paraplu vasthield, het maakt haar handen niet meer afleidend.
Als ze ouder was geweest, had ik haar gevraagd om haar voorste knie te buigen en haar gewicht op de achterste voet te plaatsen, waardoor een s-curve door haar lichaam ontstond. Er was een verleiding om haar rechts op de camera te plaatsen, daardoor in de rechter derde, maar ik koos de andere kant voor een andere look. Geen goede of foute reden, alleen mijn voorkeur.
# 4 - Verbind mensen met elkaar en de achtergrond door te poseren
In het portret van de kinderen hierboven wilde ik ze tussen de oude schuur en het hek plaatsen, zodat hun hoofden te zien zijn tegen de zachte gedempte tonen van de onscherpe bomen. Het hebben van secundaire achtergronden zoals de schuur en het hek tegen de verre achtergrond van bomen kan extra diepte toevoegen, waardoor het een meer driedimensionaal uiterlijk krijgt.
De pose is natuurlijk, met een beetje verfijning. Ik hou ervan dat de onderwerpen zich van de camera afwenden en dan omkijken, in plaats van met hun schouders recht op de camera. Ook door de buitenste onderwerpen naar het midden te leunen, creëert het meer emotie door middel van lichaamstaal, wat ook zorgt voor een iets meer driehoekige compositie (door geluk te passen bij de daklijn van de schuur).
Door de verschillende hoogtes van de kinderen hebben ze allemaal hun eigen ruimte. Vaak zie je hoofden achter elkaar in hetzelfde vlak. Let op de eenvoud van de handen, weggekruld van de camera of in hun zakken, niet gedrapeerd over de schouders. Ook met de twee meisjes die elkaars hand vasthouden en de jongste voorover naar haar broer leunt, ontstaat er een verbinding binnen de groep.
# 5 - Match tonen voor portretten met hoge of lage tonen
Bij het maken van high-key- of pastelportretten is het belangrijk om de kledingkleuren op de achtergrond te 'intoetsen'. Bijvoorbeeld: wit tegen wit, of crème tegen crème, of zachte gedempte tonen tegen andere gedempte tonen, NIET licht op donker. Het idee is om naar het gezicht te worden getrokken, niet naar het contrast tussen achtergronden.
Deze jonge jongen (hierboven) heeft geweldige ogen, dus we willen nergens anders naar kijken dan zijn gezicht. Zijn karate-outfit is wit, maar vanwege mijn artistieke licentie heb ik het iets veranderd om meer te harmoniseren met de achtergrond. In de zwart-witversie voor de klant heb ik het wit gelaten.
De pose is eenvoudig en hij staat haaks op de camera, waarbij zijn lichaam en hoofd meer naar links leunen. Zijn hoofd is ook iets naar beneden gekanteld, waardoor we de volledige ronding onder zijn ogen kunnen zien. Ik vind deze pose boeiender voor hem. Compositie ligt dicht bij de Rule of Thirds, maar ik geef de voorkeur aan de Golden Triangle. (Zie hieronder)
# 6 - Camerahoek is belangrijk
Voor dit portret is een lage camerahoek geselecteerd om de kijker naar het niveau van het kind te brengen. Ook door de camera te laten zakken, plaatst dit haar hoofd boven de poorten in een neutraal, overzichtelijk gebied, waardoor haar gezicht beter uitkomt dan de achtergrond. Een ander voordeel is dat de lage hoek ervoor zorgt dat de lens de voorgrond zo vervaagt, dat deze je direct naar het scherpe onderwerp leidt.
Opnieuw wordt het onderwerp weggedraaid van de camera en wordt haar hoofd weer naar de camera gedraaid. Haar handen zijn van nature geplaatst.
Het is erg belangrijk om te onthouden bij het poseren voor kinderen of volwassenen, om het lichaam en de benen weg te draaien van de camera om onflatteuze kruisopnamen van alle leeftijden te voorkomen. Als je niet weet hoe je handen moet vormen, geef een kind dan iets om vast te houden, als dat niet lukt, verberg ze dan zoveel mogelijk. Persoonlijk raad ik aan om te leren hoe je ze moet poseren om er natuurlijk uit te zien, en dan zul je herkennen wanneer ze niet correct zijn en kun je de pose verfijnen.
Samenvatting
- Voorkom dat lichaam en gezicht in dezelfde richting worden geplaatst.
- Probeer als uitgangspunt het gezicht ongeveer 45 graden ten opzichte van het lichaam te houden.
- Vermijd tijdens het zitten knieën en voeten / schoenen die rechtstreeks naar de camera gericht zijn. Draai ze weg.
- Laat kinderen natuurlijke dingen doen bij het maken van interactieve portretten, zoals met elkaar praten, een bal trappen, lezen, enz. Dit creëert realisme.
- Let altijd op je achtergrond en geef je onderwerpen hun eigen ruimte om een druk beeld te vermijden.
- Gebruik handen om lichamen aan te raken en overlappende lichamen om poses te creëren die een verbinding tussen mensen hebben. (Bijv. De drie kinderen hierboven)
- Probeer poses te vormen om objecten uit de compositie na te bootsen.
- Voer indien mogelijk kledingkleuren in om achtergrondtonen te harmoniseren of te complementeren. (Bijv. Foto # 5)
- Kies een lage camerahoek bij het fotograferen van kinderen. Ga naar hun niveau of lager.
- Gebruik voorgrondvervaging om uw onderwerp te laten opvallen. (Bijv. Foto # 6)
- Gebruik de regel van derden of de gulden snede als uitgangspunt om uw compositie te verbeteren.