De impact van minder

Een gastpost door Nick Fleming.

Fotografie gaat over keuzes en beslissingen. Maak de juiste tot het moment dat de ontspanknop wordt ingedrukt en een succesvolle compositie zal resulteren. Dit klinkt eenvoudig genoeg, maar we weten allemaal hoe frustrerend ongrijpbaar dit kan zijn. De sleutel tot goede fotografie is het consequent kiezen van de juiste opties en we bereiken dit niet door een magische formule te volgen, noch door de beste kit te hebben, maar door te oefenen.

Het enige stukje informatie dat echter meer dan enig ander lijkt te resoneren met mijn workshopbezoekers, is dat de weg naar indrukwekkende foto's net zo goed gaat over wat je besluit op te nemen als wat je ervoor kiest weg te laten. In mijn ervaring is het dit laatste stukje, het concept om dingen uit te sluiten om een beter beeld te krijgen, bijzonder nuttig gebleken.

Ik heb gemerkt, vooral bij degenen die net hun zin in fotografie beginnen te voelen, dat er de neiging is om teveel in hun scène op te nemen. Ze kunnen niet beslissen wat ze weglaten, zodat ze uiteindelijk alles opnemen. Dit heeft evenveel te maken met een gebrek aan zelfvertrouwen als met een verlangen om niets te missen, maar het leidt niettemin tot een doorgaans rommelige en oninteressante foto.

Een manier om dit te voorkomen, is door te leren focussen op wat er echt toe doet in je scène, voor eenvoud te gaan en rigoureus te zijn in het beslissen wat er moet zijn. Kom tot de kern van wat u probeert te zeggen: vertel het eenvoudig en duidelijk. Concentreer je op vorm, vorm, gebaar en expressie. Minder kan echt meer zijn. De kunst van het weglaten van voor de hand liggende details is om de kijkers uit te nodigen hun verbeeldingskracht te gebruiken en de gaten op te vullen die opzettelijk zijn weggelaten. Het voegt een vleugje mysterie toe aan je compositie.

Een potentiële Gurkha-rekruut voor het Britse leger wacht in de rij om een van de verschillende fysieke tests te ondergaan. Er staat veel op het spel en hij is begrijpelijkerwijs angstig.

Zijn uitdrukking en houding zeggen alles. We hoeven de figuren achter hem niet te zien. De foto verwijst echter naar hun aanwezigheid.

Succesvolle kandidaten worden vanuit Nepal naar het VK gebracht voor een basisopleiding. Hier geeft een instructeur Gurkha-rekruten een veldfitnesssessie.

We weten wat deze jonge soldaten doen zonder de hele scène te zien. Nat gras, gekreukte laarzen en de houding van de instructeur kunnen we hun pijn voelen!

Een landelijke scène uit India. De kijker weet instinctief wat er aan het einde van de ploeg is; door het weg te laten, kon ik dichter bij de scène komen. Voor mij staat de vrouw gekleed in een kleurrijke sari die de zaden zaait centraal op de foto.

Monniken keren over ondergelopen velden terug naar hun klooster met gras voor hun koeien. Wederom staat alle informatie op de foto. De kijker weet dat de figuur op de voorgrond zich in een houten boot bevindt die erg lijkt op die in het midden van de grond. Het is zijn vorm en het licht van de ondergaande zon die het tafereel compleet maken.

Deze eenvoudige foto gaat over vormen en figuren. We hoeven niet te weten hoe de man die het net binnenhaalt eruitziet. We vullen de gaten met onze verbeeldingskracht.