Als fotograaf heb je ongetwijfeld mensen horen praten over bestandsindelingen, met name RAW en JPG.webp. Sommige mensen fotograferen alleen in RAW, anderen houden van JPG.webp, en veel fotografen gebruiken beide. Elk formaat heeft voor- en nadelen, maar als je zoveel mogelijk controle over je foto's wilt, schiet je waarschijnlijk in RAW. Er is echter een derde optie die u misschien niet eens kent: Digital Negative of DNG. Met dit andere formaat in de mix, is het probleem niet zozeer RAW versus JPG.webp, maar RAW versus DNG.
RAW begrijpen
In tegenstelling tot JPG.webp-bestanden slaan RAW-bestanden alle licht- en kleurgegevens op die worden gebruikt om een foto te maken. Dat betekent dat je uitgeblazen hooglichten kunt heroveren, betere witbalanscorrecties kunt aanbrengen en veel bewerkingsvrijheid hebt die je niet krijgt met JPG.webp.
Nikon, Canon, Sony en anderen laten allemaal fotografen fotograferen in RAW, maar elk van hun RAW-bestanden is anders. De bestandsextensie voor een Nikon RAW-bestand is bijvoorbeeld NEF, Canon is CRW en Sony gebruikt ARW.
Hierdoor verwerken en bewaren camera's van deze fabrikanten RAW-data net even anders. Bewerkingssoftware van derden moet de methode die wordt gebruikt om de RAW-bestanden te maken, interpoleren en reverse-engineeren.
Dit is geweldig voor cameramakers omdat ze hun hardware en software kunnen aanpassen om heel goed te werken met hun eigen RAW-formaten. Het is echter niet altijd het beste voor fotografen en redacteuren.
Digitaal negatief
Adobe ontwikkelde het Digital Negative (DNG) -formaat in 2004 als een open-source alternatief voor de eigen RAW-formaten die de meeste camerafabrikanten gebruikten.
Wat Adobe deed, was in wezen een gelijk speelveld door iedereen toegang te geven tot hetzelfde formaat voor het werken met RAW-bestanden.
DNG is open-source, wat betekent dat iedereen het kan gebruiken zonder licentiekosten te betalen. Enkele fabrikanten zoals Pentax en Leica ondersteunen DNG native. Voor alle anderen zijn er echter eenvoudige manieren om RAW-bestanden naar DNG te converteren en alle voordelen van de laatste te krijgen zonder het gedoe van de eerste.
DNG is vooral handig als u Adobe-producten gebruikt, zoals Lightroom en Photoshop, maar andere bewerkingssoftware ondersteunt dit ook.
Als je kijkt naar het probleem RAW versus DNG, zijn er enkele belangrijke voor- en nadelen waarmee je rekening moet houden voordat je overstapt.
Kijk hier echter niet naar welk formaat beter is.
Noch RAW, noch DNG is objectief gezien superieur; beide hebben voor- en nadelen. Het gaat erom u voldoende informatie te geven om een weloverwogen keuze te maken over welk formaat voor u werkt.
DNG voordelen
1. Snellere workflow
De belangrijkste reden waarom veel mensen DNG-bestanden gebruiken, heeft te maken met de efficiëntie van bewerken bij het gebruik van Lightroom. Aangezien DNG en Lightroom beide door Adobe zijn gemaakt, is het logisch dat ze goed samen zouden werken.
Als je ooit hebt gevonden dat het uitvoeren van enkele eenvoudige bewerkingen met RAW-bestanden in Lightroom frustrerend is, zoals het wisselen van foto's of inzoomen om de focus te controleren, zul je geschokt zijn over hoe snel dit soort dingen zijn bij het gebruik van DNG-bestanden.
De overstap van RAW naar DNG heeft voor mij een enorm verschil gemaakt in het versnellen van mijn Lightroom-workflow.
2. Kleinere bestandsgroottes
Bestandsgrootte is een ander gebied waarop DNG een voorsprong heeft in het debat over RAW versus DNG. Hoewel het nu misschien niet zo belangrijk is met opslag zo goedkoop in vergelijking met tien of twintig jaar geleden.
DNG-bestanden zijn doorgaans ongeveer 20% kleiner dan een RAW-bestand, wat betekent dat u er meer op uw computer kunt opslaan. Als je beperkte opslagruimte hebt, is DNG misschien een goede optie voor jou.
3. Brede ondersteuning
Omdat DNG geen gepatenteerd decoderingsalgoritme vereist, zoals RAW-bestanden van grote fabrikanten, is er een bredere ondersteuning van een verscheidenheid aan bewerkingssoftware. Diverse archieforganisaties, zoals de Library of Congress, maken zelfs gebruik van dit formaat. Dat betekent dat het ook voor de meeste fotografen prima zou moeten werken. Persoonlijk wist ik dat dit het debat over RAW versus DNG voor mij hielp, maar misschien heb je liever een andere oplossing.
4. Brede ondersteuning
Een bijkomend voordeel van DNG heeft te maken met het bewerken van metadata en hoe deze worden opgeslagen. Lightroom is niet-destructief, wat betekent dat alle wijzigingen die u in een afbeelding aanbrengt, u op elk moment in de toekomst kunt wijzigen. Het originele bestand blijft onaangeroerd en een record van uw bewerkingen wordt afzonderlijk opgeslagen.
Wanneer u met RAW-bestanden werkt, worden deze bewerkingen naar een heel klein bestand geschreven dat een zijspan. Als u echter DNG gebruikt, worden al uw bewerkingen opgeslagen in het DNG-bestand zelf. De meeste mensen beschouwen dit als een voordeel omdat er minder bestanden nodig zijn om op te slaan en te beheren, maar het kan een nadeel zijn dat ik later in dit artikel zal bespreken.
DNG nadelen
1. Bestandsconversie
Aangezien de meeste camera's niet standaard in DNG-indeling opnemen, moet u uw RAW-bestanden converteren als u deze wilt gebruiken.
Lightroom kan dit automatisch voor u doen bij het importeren, maar het heeft wel een aanzienlijk nadeel. Afhankelijk van de snelheid van uw computer en het aantal RAW-bestanden dat u importeert, kan de conversie naar DNG enkele minuten tot enkele uren duren.
Dit kan problematisch zijn voor sommige mensen bij snelle workflows zoals sport en andere actiefotografie. Persoonlijk vind ik het niet erg. Ik voer de import / convert-bewerking gewoon uit voor het avondeten of op een ander tijdstip waarop ik niet meteen met bewerken hoef te beginnen.
Ik beschouw deze initiële conversietijd graag als het hoogtepunt van alle seconden die ik besteedde aan wachten tot RAW-bestanden werden weergegeven, maar alles samengevoegd tot één forfaitair bedrag. Het is een afweging die ik graag maak, maar sommige mensen vinden dit misschien een dealbreaker en houden vast aan traditionele RAW-indelingen.
2. Verlies van RAW-metagegevens
Een ander nadeel van het DNG-formaat is dat een deel van de RAW-metadata verloren gaat tijdens de conversie. Alle gebruikelijke metagegevens die u zou verwachten, zijn intact, zoals belichting, camera-informatie, brandpuntsafstand en meer. Maar sommige informatie, zoals gps-gegevens, copyrightinformatie en het exacte focuspunt, wordt niet altijd overgedragen.
Bovendien wordt de ingebouwde JPG.webp-voorvertoning weggegooid ten gunste van een kleinere voorvertoning, een andere truc die Adobe gebruikt om de grootte van DNG-bestanden te verkleinen.
Of deze informatie belangrijk is, is aan jou. Persoonlijk vind ik geen van de verloren metadata een dealbreaker.
3. Meerdere editors
Een ander probleem dat u misschien wilt overwegen, is of uw workflow inhoudt dat meerdere editors aan hetzelfde RAW-bestand werken.
Als dat het geval is, kan het ontbreken van een zijspanbestand problematisch zijn. In wezen fungeert het zijspan als een opslagruimte voor al uw bewerkingen. Het RAW-bestand is onaangeroerd, maar het zijspan slaat een record van uw bewerkingen op. Dit betekent dat als er twee mensen aan hetzelfde RAW-bestand werken, u uw bewerkingen kunt delen door de zijspanbestanden te kopiëren.
Als u DNG gebruikt, moet u de volledige DNG-bestanden delen, wat problematisch kan zijn in vergelijking met het gemak van het kopiëren van een klein zijspanbestand.
Voor de meeste mensen maakt dit waarschijnlijk niet uit, maar voor degenen die in bewerkingsruimten of productiehuizen werken die afhankelijk zijn van zijspanbestanden om bewerkingen op te slaan, is DNG misschien niet de beste optie.
Ten slotte, als u dit probleem lang genoeg onderzoekt, zult u enige ongerustheid horen over de levensduur van DNG, aangezien de grootste camerafabrikanten, zoals Canon, Nikon en Sony, het officieel niet ondersteunen. Persoonlijk maak ik me hier niet al te veel zorgen over, aangezien DNG een algemeen aanvaarde industriestandaard is, en als het goed genoeg is voor de Library of Congress, dan is het ook goed genoeg voor mij.
Hoe DNG te gebruiken
Als je DNG eens wilt proberen, kun je beginnen met het converteren van enkele van je bestaande RAW-bestanden. Selecteer in uw Lightroom Library-module de RAW-bestanden die u wilt converteren en kies vervolgens Foto-> Foto converteren naar DNG.
Schakel de optie uit om compressie met verlies te gebruiken als u alle gegevens uit het RAW-bestand wilt behouden in plaats van dat Lightroom wat weggooit ten gunste van een kleinere bestandsgrootte. U hoeft het RAW-bestand ook niet in te sluiten, aangezien dit de bestandsgrootte van uw DNG meer dan verdubbelt.
Een andere optie is om de instelling Kopiëren als DNG te gebruiken bij het importeren van foto's vanaf uw geheugenkaart. Dit zal veel tijd toevoegen tijdens het importproces, aangezien Lightroom al uw RAW-bestanden naar DNG converteert.
Voor mij is de afweging echter de moeite waard, aangezien DNG's zoveel sneller zijn om mee te werken in Lightroom in vergelijking met traditionele RAW-bestanden.
Conclusie
Zoals bij veel aspecten van fotografie, is het antwoord hier niet zwart-wit, en er is geen one-size-fits-all oplossing. De vraag van RAW versus DNG gaat niet over welk formaat beter is, maar welk formaat past bij jouw behoeften.
Er is geen gegevensverlies bij het werken met DNG's, maar er zijn enkele problemen in vergelijking met RAW-bestanden, en het is belangrijk dat u een weloverwogen keuze maakt.
Als je ervaring hebt met het werken met DNG-bestanden en je wilt je mening delen, dan zou ik ze graag in de reacties hieronder hebben!