Frustrerend, nietwaar? Je bent klaar om de deur uit te gaan, je camera ligt in je handen, het is een mooie dag buiten en als je eenmaal echt gaat waar mensen zijn … begint de paniek zich te vestigen. Het is die oude angst voor straatfotografie.
Het is bijna alsof, zodra je de camera tegen je oog houdt, je hart sneller gaat kloppen en je begint te zweten. Je kunt niet meer aan de foto denken, hij is weg. Je bent er vrij zeker van dat je een goede foto kunt maken als je maar dichtbij genoeg zou kunnen komen. Maar je koos ervoor om op safe te spelen en genoegen te nemen met een aantal brede hoeken waar iedereen vrij ver weg is.
Dat, mijn vrienden, wordt de angst voor straatfotografie genoemd. En als je dit leest, ben ik er vrij zeker van dat je er vanaf wilt, toch? Het goede nieuws is dat je het niet alleen kunt, het is eigenlijk waarschijnlijk niet zoals je denkt. Oh, en neem het aan van een man die zijn eigen oudere broer niet eens in de ogen kon kijken.
Maar laten we, voordat we in de logistiek van angst duiken, eerst twee dingen op een rijtje zetten en uit de weg ruimen.
1 - Dichterbij komen betekent niets
Er is een onuitgesproken credo onder straatfotografen, het is het idee dat je altijd dichtbij moet zijn om een goed beeld te krijgen. Hoewel het waarschijnlijk beter is om dichterbij te zijn dan niet, is dat maar één ding. Een slecht beeld is een slecht beeld, of het nu dichtbij of ver weg is. Alleen maar dichtbij komen zal op magische wijze een afbeelding niet goed maken. Kijk naar de afbeelding hieronder, ik ben niet bijzonder dicht bij de man in het midden en hij kijkt me niet eens aan!
Het gaat niet alleen om dichtbij komen. Er zijn verafgelegen afbeeldingen die geweldig zijn en afbeeldingen van zeer dichtbij die de belichaming van saai zijn. Als er iets is, wil je misschien NIET te dicht bij mensen komen, zodat je ze en hun omgeving erbij kunt betrekken. Dit alles om wat te zeggen? Straatfotografie is een kunstvorm, het gaat om beelden, en dichterbij komen heeft soms geen invloed op het uiteindelijke resultaat!
2 - Een kleinere camera is beter
Sommige camera's vestigen meer aandacht op hen dan andere. Niemand zou echt een zakcamera opmerken, maar als je een DSLR met dubbele batterij en een grote lens tevoorschijn haalt, valt je op. Gebruik dus een kleine camera, want die heeft de facto minder aandacht, althans voorlopig.
Met dat gezegd zijnde, laten we eens kijken naar de kern van angst!
Mensen geven niet echt om wat je doet
Sorry dat ik het je zeg. Je bent niet zo belangrijk dat alle mensen op straat je willen opmerken. Behalve als je Brad Pitt of Beyonce bent. Als je dat bent, bel me dan! Als je gewoon een gewone Joe bent, zoals wij allemaal, komt het er uiteindelijk op neer; mensen geven gewoon niet om je. Ze geven om zichzelf en dat is gemakkelijk te bewijzen. Ga gewoon de straat op zonder camera en vraag jezelf af hoeveel van deze mensen je echt opmerken.
Hint: zeer weinig, hoogstwaarschijnlijk zal niemand je opmerken.
De psychologie vertelt ons dat we allemaal iets hebben dat het spotlight-effect wordt genoemd, waarbij we een schijnwerper op ons geloven, dat iedereen ons opmerkt, maar dat is niet het geval, het is gewoon hoe we ons voelen. Maar het is niet hetzelfde als je een camera bij je hebt en dichtbij, toch? Ja en nee. Nogmaals, de meeste mensen zullen je niet opmerken met een camera, maar wat is het probleem, zelfs als ze dat wel doen?
Waarom je bang bent voor straatfotografie
Wat is het probleem als mensen merken dat u een foto van hen maakt? Nou, laat me je een vraag stellen. Maakt u zich geen zorgen, het heeft betrekking op de kwestie die voorhanden is. Voel je je schuldig als je baas je betaalt? Het antwoord (behalve als je iets vreemds doet) is waarschijnlijk NEE. Omdat je er waarde voor hebt ingeruild. Jouw tijd en kunde in ruil voor zijn / haar geld, daar is niets mis mee.
Maar het is niet hetzelfde op straat. Daar heb je het gevoel dat je iets NEEMT van de persoon die je fotografeert. Iets dat van hen is, en jij nam het aan. Dat heet stelen, toch? Hieruit volgt niet logischerwijs dat u angst voelt omdat u bang bent om betrapt te worden op diefstal? Het is gemakkelijk te bewijzen. Zodra je toestemming vraagt, verdwijnt de angst omdat er geen spanning meer is.
Je bent bang omdat je denkt dat je iets inherent verkeerd doet. Laten we het eens op een andere manier bekijken: voel je enige angst als je gewoon over straat loopt? Nee, omdat u niet het gevoel heeft dat u iets verkeerd doet. Angst bij straatfotografie komt voort uit de angst voor de reactie van anderen op je vermeende onrechtvaardigheid. En tussen jou en mij, als ik aan het stelen was, zou ik bang zijn!
De remedie tegen angst
Het antwoord is dan het begrijpen van de waarde-uitwisseling die op straat plaatsvindt. Je neemt niets, je maakt een foto. Je bent iets aan het creëren. Van alle mensen en dingen die je wilt fotograferen, heb je één persoon uitgekozen om er een foto van te maken. Je hebt het bestaan en het belang van die persoon erkend.
Klinkt cheesy? De foto is het ultieme egotool. Controleer je Facebook, iedereen schreeuwt om aandacht via hun selfies. Waarom kan jij niet degene zijn die hen die aandacht schenkt met je lens?
De beelden zijn zo krachtig dat een Japanse fotograaf carte blanche kreeg om Yakuza's, Japanse maffia, te fotograferen. Best krachtig, niet?
Door een foto van iemand te maken, erken je hun bestaan, iets dat ieder van ons nodig heeft en verlangt op een diep niveau van onze psyche.
De uitwisseling tussen jou en het onderwerp
Ga de straat op, knik naar iemand. Glimlach en zeg hallo. Je hebt zojuist iemands dag gewijzigd met je bevestiging. Afbeeldingen zijn zo, ze zijn visuele erkenning. Zodra je stopt met het zien van wat je doet (ze fotograferen) als iets dat verkeerd is en het daadwerkelijk als iets goeds ziet door waarde uit te wisselen (ze mogen deelnemen aan het maken van een kunstwerk in ruil voor hun foto), dan begint je vooruitzicht verandering. En door dat te doen, verander je je manier om straatfotografie te benaderen en zal de angst verdwijnen.
De houding van de straatfotograaf
Dit is echt waar de magie plaatsvindt, want hier is een waarheid: de straat reageert op jou. De manier waarop u zich op straat bevindt, bepaalt hoe mensen op u reageren. Dat is het hele geheim. Maar wacht. Als dat het hele geheim was, waarom heb ik dan al het bovenstaande geschreven? Kon ik niet gewoon de achtervolging in gaan, direct naar dit deel gaan? De straten reageren op jou, dus het gaat erom dat je zelfverzekerd overkomt, toch?
Nou, niet echt omdat ik niet geloof dat je het kunt vervalsen. Ik zou je kunnen vertellen om de straten op en af te gaan en zelfverzekerd te handelen, om het te vervalsen totdat je het zogezegd haalt. Maar ik denk dat mensen deze dingen ruiken zoals een hond angst ruikt. Als je denkt dat je iets verkeerd doet, zal dit waarschijnlijk in je houding te zien zijn en zullen mensen dienovereenkomstig reageren.
Straat Karma
Denk hier met mij over na - je kijkt uit je raam en deze man slentert gewoon langs je huis, allemaal happy go lucky. Dan kijk je weer uit je raam en zie je deze louche uitziende man, naar rechts en links kijkend, alsof hij iets verkeerd doet. Hoe ga je op iedereen reageren? Naar de eerste lach je misschien zelfs, maar naar de ander ben je misschien klaar om de politie te bellen.
Dezelfde regel is van toepassing op straat, het wordt straatkarma genoemd. Je zult er de energie uit halen die je erin stopt. En het is ook geen woo-woo-gedoe. Het komt door spiegelneuronen, die dingen in je hersenen die ervoor zorgen dat je de neiging hebt anderen na te bootsen. De straat reageert op jou. Dat is wat het verschil maakt tussen een vuile blik krijgen en een glimlach van amusement.
Conclusie
Zoals je hebt gezien, geven mensen minder om je dan je misschien denkt, en de straten reageren op hoe je jezelf vasthoudt. Gedraag je als een dief, word als een dief behandeld. Maar doe alsof je de wereld verrijkt, en mensen zullen anders reageren.
Zulke dingen kunnen worden vervalst. Het komt allemaal doordat we weten dat er niets mis is met wat we op straat doen. We zijn inderdaad geen dieven, want als fotografen proberen we simpelweg de realiteit die voor ons ligt met onze lens te interpreteren. Ga nu naar buiten en schijn voort. Wees jezelf, blijf gefocust en blijf fotograferen.