Er komt een punt, of een plateau, zoals in de carrière van elke fotograaf (of je nu een gemiddelde of professionele fotograaf bent) waarop je tegen een muur botst. Het is een zelfcrisis waarmee je wordt geconfronteerd wanneer je een bepaald punt van technische vaardigheid hebt bereikt. Nou, eigenlijk raak je een plateau omdat je alle elementen van fotografie al kent, van compositie tot technische vaardigheden en het bewerken van afbeeldingen, maar op de een of andere manier ontbreekt er iets: inhoud, betekenis, emotionele connectie en het vinden van je eigen stijl.
Dus ik nodig je uit om even te vergeten wat je weet, en je fotografie in een ander licht te bekijken. Compositie en technische bekwaamheid zijn zeker belangrijke factoren bij het maken van goede foto's, maar hoe creëer je geweldige foto's met betekenis?
Beseffen dat er meer achter een foto schuilt dan alleen een visuele weergave van tijd, plaats en onderwerp, en het kan veel meer lonend zijn als je jezelf uitdaagt om je stem en je perspectief te vinden en een emotionele band met de kijker te creëren.
Uw foto's tonen uw standpunt en perspectief van hoe u de wereld ziet. Als u bijvoorbeeld zes fotografen in een kamer plaatst en hen vraagt om een unieke afbeelding te maken, wordt elke foto anders. Je fotografeert al met betekenis, je realiseert je gewoon niet hoeveel je onderbewustzijn je perspectief toevoegt aan je afbeeldingen.
Betekenis in actie
Nu je je realiseert dat fotografie meer is dan een GAS-fase (Gear Acquisition Syndrome), waar je de nieuwste en beste camera's, lenzen, software en diverse items voor fotografie koopt, is het tijd om te evolueren naar een betere fotograaf - een met een doel.
"De echte vraag is niet waar je naar kijkt, maar wat je ziet." - Henry David Thoreau
Dus hoe onderscheid je jezelf van de technische aard van fotografie? De vaardigheden die je hebt geërfd via tutorials, artikelen, lessen, workshops, online video's, enz., Zit nog steeds in je achterhoofd. Je bent eindelijk op je gemak bij het fotograferen met verschillende belichtingen, het opzetten van verschillende belichtingsschema's, je kent je weg in je camera, en dit zal allemaal van pas komen als je je eigen stem of stijl van fotograferen kookt.
Door die opzij te zetten, moet je een nieuwe manier van fotograferen leren, en dat zal toewijding en hard werken vergen, maar uiteindelijk zal het de meest lonende onderneming zijn, vooral als dit is wat je voor de kost wilt doen.
Mimicry is de grootste vorm van vleierij
Stap één is om te proberen te fotograferen in de stijl van je favoriete fotograaf. Door te leren hoe zij hun afbeeldingen maken, wordt u in hun visie geïnformeerd, die uw eigen creatieve inzichten zal inspireren. U hoeft niet precies een afbeelding te maken die perfect op hen lijkt, maar probeer gewoon te begrijpen wat ze aan het doen zijn en probeer het vervolgens opnieuw te maken.
Stap twee is het aangaan van foto-uitdagingen. Een foto-uitdaging of -opdracht is een manier om je technische en artistieke kanten te testen, gecombineerd om een huiswerkopdracht te maken die anderen zullen beoordelen. Als u door andere fotografen wordt beoordeeld, krijgt u niet alleen nuttig advies, maar krijgt u ook een dikke huid voor toekomstige kritiek op uw werk.
Misschien heb je een bepaalde stijl van fotograferen waar je naar op zoek bent, zoals landschappen of straatfotografie. Maar wat als iemand je uitdaagt om macro-opnamen, architectuurfoto's, portretten of iets anders te maken dan je gewend bent? Het haalt je uit je comfortzone en daagt je kennis als fotograaf uit, terwijl het je ook ideeën opdoet om in je eigen werk op te nemen.
Je gebruikt nu al je technische fotografieopleiding en brengt deze in de praktijk. Eindelijk is het logisch dat je deze technische vaardigheden moet kennen om iets met meer betekenis te creëren. Het is net als een dokter die net uit zijn residentie komt en leert hoe hij chirurg kan worden. Zou u deze persoon vertrouwen om u open te snijden zonder te leren van andere, meer ervaren chirurgen? Het is hetzelfde met fotografie, het is training op het werk.
Je moet het allemaal leren, alles testen en verschillende stijlen leren. Dan kun je beginnen om je stijl door te zien gluren, omdat je langzaamaan hebt geleerd hoe je je eigen visie kunt creëren door degenen te bestuderen wiens werk je een connectie hebt.
Meditatieve compositie
Ik realiseerde me al vroeg dat het mijn methode was om een onderwerp te vinden, te componeren, de sfeer op te snuiven en geduldig te wachten. Terwijl ik wachtte, nam ik alle dingen om me heen in me op, zonder enige vorm van vooropgezette ideeën, maar in plaats daarvan liet ik de wereld om me heen gebeuren zonder te proberen haar te beheersen. Het was een meditatieve toestand, waarin ik mijn ezel (camera op statief) had opgesteld en wachtte op het beslissende moment om te fotograferen (de penseel op het canvas leggen).
Ik was de afgelopen zomer in het White Sands National Monument nabij Alamogordo, New Mexico, zittend op een witte zandheuvel, kijkend naar de hemel die veranderde van een diepe tint blauw in een donkere lucht en zich vormde in een onweer. De wind begon te trekken en het witte zand begon te waaien. In mijn lichaam zag ik de lucht veranderen in deze diepe magenta, en het zand dat bijna in een wervelstorm als een werveling bewoog. Ik wist op het moment dat ik op de sluiter moest klikken en kon een speciaal moment vastleggen door te componeren en te wachten.
“Maar een mooie foto is meer dan informatie. We proberen ook een beeld te presenteren dat de nieuwsgierigheid van de kijker wekt of dat, het beste van alles, de kijker aanzet tot nadenken - om een vraag te stellen of gewoon om in bedachtzame verwondering te staren. We weten dat foto's mensen informeren. We weten ook dat foto's mensen raken. De foto die beide doet, is degene die we willen zien en maken. Het is het soort foto dat ervoor zorgt dat je je eigen camera weer wilt pakken en aan het werk wilt gaan. " - Sam Abell
Gelijkwaardigheid
Gelijkwaardigheid is een term die wordt gebruikt sinds Alfred Stieglitz zijn werk voor het eerst begon uit te drukken als meer dan alleen een weergave van de werkelijkheid, maar in plaats daarvan waren de dingen die hij vastlegde emotioneel verbonden met hem, of het nu geometrische patronen, mensen, enz. Waren.
De term gelijkwaardigheid is afkomstig van de abstracte schilder Wassily Kandinsky. Zijn missie was om meer emotie te creëren met zijn schilderij, zodat het publiek dat zijn werk bekeek een emotionele band met zijn werk kon vinden en voelen. Het was Stieglitz, die in een tijd waarin fotografie slechts documentatie was, het idee van gelijkwaardigheid in zijn fotografische proces verwerkte. Samengevat tot de eenvoudigste vorm, is gelijkwaardigheid de overtuiging dat kleuren, vormen en geometrische lijnen iemands innerlijke emoties weerspiegelen. Door Kandinsky te bestuderen, vond hij betekenis in zijn eigen werk.
Dus wat betekent dat voor jou, een fotograaf die foto's met betekenis probeert te maken? Fotografische betekenis is geen letterlijke vertaling van een afbeelding. In plaats daarvan is het een manier waarop je je stem of perspectief gebruikt om een werk te maken dat niet hoeft te worden uitgelegd, maar dat ook iets / iets in de kijker oproept.
Deze gelijkwaardigheid is wat veel grote fotografen hebben gevonden, en als we Dorothea Lange’s ‘Migrant Mother’ of Robert Capa's ‘The Falling Soldier’ foto's zien, worden we er meteen door geraakt en hoeven we niet te begrijpen wat er aan de hand is. We zien de gruwel van oorlog en de blik van onzekerheid in de ogen van een moeder terwijl ze haar kinderen vasthoudt.
Verbind de punten
Het mooie van fotografie is dat een enkele afbeelding een heel verhaal kan vertellen, of dat een fotografisch essay een belangrijk verhaal kan samenstellen. Een verhaal dat de moeite waard is om te vertellen, is hetzelfde als fotograferen met betekenis. Foto's zijn uw manier om uw standpunt, of dat van uw onderwerpen, aan een publiek te laten zien.
We leggen de menselijke ervaring vast, of dat nu een genocide is, of het thuiskomen van soldaten uit oorlog. Het kan pijn, schoonheid, gratie, walging zijn, maar foto's zijn visuele verhalenvertellers, en degenen die begrijpen hoe ze een verhaal kunnen maken met hun afbeeldingen, worden het meest succesvol.
“Wat mij betreft is fotograferen een manier van begrijpen die niet los kan worden gezien van andere vormen van visuele expressie. Het is een manier om te schreeuwen, om jezelf te bevrijden, niet om je eigen originaliteit te bewijzen of te bevestigen. Het is een manier van leven. " - Henri Cartier-Bresson
Het werk van elke grote fotograaf werd beïnvloed door degenen die hen voorgingen. Sommigen van ons hebben een natuurlijk oog voor compositie en geweldige timing, maar betekent dat dat hard werken degenen die deze vaardigheden niet hebben, niet zal helpen om ze te verwerven?
Om met betekenis te fotograferen, is er een letterlijke route om deze ontdekking te vinden. Om dat proces te versnellen, is hard werken, toewijding en nederigheid vereist. U moet uw geheugenkaarten opbranden en elk van uw fotolijsten bekijken om te zien wat wel en niet werkt. Je moet naar fotoboeken van de meesters kijken om hun visie te zien, om de jouwe te helpen cultiveren door hun werken opnieuw te creëren.
Je moet geduldig, reflecterend en bereid zijn om jezelf te onderwerpen aan ongemakkelijke en soms zelfs gevaarlijke situaties, om jezelf echt te pushen om een betere fotograaf te worden.
Een emotionele band met je werk creëren, is de gelijkwaardigheid vinden die boekdelen voor je publiek zal spreken, zonder dat je jezelf zelfs maar hoeft uit te leggen. Om het duidelijk te maken, moet je, om betekenis in je foto's te vinden, bereid zijn om andere fotografiegenres te bestuderen, te proberen, te falen en te verkennen om je plek en je visie te vinden, en om dieper in jezelf en het werk dat je doet te zien. van plan zijn te creëren.
Door de voorouders van fotografie te bestuderen, kun je iets nieuws creëren dat werd beïnvloed door krachtige, zinvolle foto's. Het is geen plagiaat om technieken of processen van anderen te combineren. Bovendien zou het hetzelfde zijn als iemand die nog nooit een boek heeft gelezen en de plot niet begrijpt, vertellen om de grote Amerikaanse roman te schrijven.
Je moet leren lopen voordat je kunt rennen.