Ik ben een studiofotograaf. Er zijn geen twee manieren om dat feit te omzeilen. Het is toevallig ook zoals ik het graag heb. Ik geef de voorkeur aan de absolute controle die ik heb over elke factor in een studio-omgeving. Op die manier sta ik niet in de gril om het licht op verschillende tijdstippen van de dag of bij slecht weer te veranderen.
Als studiofotograaf gaat mijn voorkeur uit naar een omgeving waarin ik elk aspect van het licht beheer.
Veel hiervan heeft misschien te maken met het feit dat ik in het Verenigd Koninkrijk woon, en voor het grootste deel zijn de stereotypen over het weer niet verkeerd. Dat en de uren met daglicht variëren het hele jaar door enorm. In de zomer heb ik misschien tot 23.00 uur daglicht, in de winter verandert dat naar 15.00 uur. Opgesloten in mijn studio hoef ik me geen zorgen te maken over plotselinge onverwachte regen (in Yorkshire is er veel).
Ik hoef me geen zorgen te maken dat de zomertemperaturen onder de tien graden (Celsius) dalen, wat ernstige ongemakken veroorzaakt voor mijn onderwerpen en mijzelf. Het belangrijkste is dat ik me geen zorgen hoef te maken dat het licht zelfs maar een klein beetje anders is dan ik wil. In een studio bepaal ik wat ik wil en als de lichten er niet helemaal zijn, verander ik ze totdat ze zijn zoals gewenst.
Natuurlijk heb ik niets tegen natuurlijk licht. Ik heb gewoon een voorkeur op basis van hoe ik het leuk vind om te werken.
Natuurlijk licht gebruiken
Af en toe ga ik naar buiten om natuurlijk licht te gebruiken als er iets specifieks te bereiken is.
Dit betekent niet dat ik het natuurlijke licht heb verlaten als een soort taboe-onderwerp. Nee, ik gebruik het nog steeds van tijd tot tijd, maar het is meestal wanneer ik iets specifieks probeer te doen op een bepaalde locatie of met een speciale techniek die niet in een studio kan worden gedaan.
Deze foto is alleen genomen als een technische oefening vanwege de manier waarop het licht zich gedroeg in een beetje open schaduw nabij zonsondergang.
Veranderend perspectief
De grote ramen in deze natuurlijke lichtstudio maken de ruimte tot een ware speeltuin voor elke fotograaf die enthousiast is over verlichting.
Vorig jaar heb ik voor het eerst een studio met natuurlijk licht en enorme ramen geboekt en de ervaring heeft mijn manier van denken over deze dingen compleet veranderd. Ik beschouwde het hele ding als een experiment. Als zodanig had ik geen concrete plannen. Ik zou naar binnen gaan en de ruimte verkennen, naar lichtzakken zoeken en proberen elke gelegenheid te grijpen die zich aandiende.
De vage, bewolkte dag zorgde voor dit heerlijke zachte licht dat door de ramen viel.
Om een lang verhaal kort te maken, ik was binnen enkele minuten verslaafd. Ik ben er zeker van dat de aanblik van mij die van hoek naar hoek stuiterde en ging "Ooo, kijk hier naar het licht en kijk ernaar hier", meer dan een beetje komisch was.
De hele ervaring was als een speurtocht van vier uur. Het leek alsof overal waar ik draaide, het licht iets nieuws aan het doen was dat de moeite waard was om uitgebuit te worden. Ik kan het gevoel gemakkelijk vergelijken met het enthousiasme dat ik voelde toen ik voor het eerst een camera kreeg en gewoon willekeurig rondliep om van alles foto's te maken en door filmpjes heen te branden alsof het niet uitmaakte.
Als extra bonus zorgde de veranderlijkheid van het licht (een van de factoren die me stevig in de studio hielden) steeds weer voor nieuwe kansen. Bij verschillende gelegenheden ging ik van de ene plek naar de andere, om te zien wat het licht later op de eerste plek aan het doen was, en ik ging er meteen naar terug en kreeg totaal andere resultaten.
Korte tijd nadat de vorige opname was gemaakt, kwam de zon een beetje naar buiten en veranderde het licht van dit raam volledig.
Er is één ding dat ik erg moeilijk vond om te repliceren in een studio-omgeving. Deze specifieke studio is gevestigd in een oude industriële molen en de ramen (er zijn er veel) zijn gigantisch. Dit gaf het licht een mooie zachte kwaliteit die moeilijk na te bootsen zou zijn met kunstlicht.
Onnodig te zeggen dat ik genoot van mijn eerste keer in een studio met natuurlijk licht en sindsdien heb ik er een punt van gemaakt om terug te gaan en te proberen ook andere natuurlijke lichtpunten te vinden.
Zelfs van verder weg was het licht van de ramen nog zacht en zorgde voor zachte toonovergangen.
Nieuwe ideeën
Een onverwacht neveneffect van deze ervaring is dat ik elke keer als ik uit een van deze plaatsen kom, vertrek met een hoofd vol ideeën over hoe ik kan toepassen wat ik het licht heb zien doen in de studio.
Door een flitser met High-Speed Sync-functionaliteit te gebruiken, kon ik de ramen van de studio donkerder maken voor een dramatische achtergrond terwijl ik het onderwerp belichtte zoals ik dat in een normale studio-omgeving zou doen.
Bovendien heb ik de mogelijkheid om natuurlijk licht te mengen met flitslicht altijd achterwege gelaten. Om wat voor reden dan ook, ik heb nooit echt het gevoel gehad dat het de moeite waard was. Mijn mening hierover is drastisch veranderd sinds mijn eerste bezoek aan die studio. Nu ben ik altijd op zoek naar nieuwe ideeën over hoe ik natuurlijk licht op elk moment van de dag kan gebruiken en benutten, en het indien nodig kan mixen met studioflitsers.
Ook gemaakt met High-Speed Sync, stelde de flitser me in staat om de schaduwen in te vullen die door de achtergrondverlichting van de ramen werden gecreëerd. Het resultaat is een gelijkmatige belichting door het hele frame en geen uitwaaierende ramen.
Ben ik een bekeerling tot natuurlijk licht?
Ik ben nog steeds een studiofotograaf, daar bestaat geen twijfel over. Ik geef nog steeds de voorkeur aan de controle die de studio biedt en daar ga ik nog steeds standaard op in. Ik ga echter niet mijn best doen om in de toekomst natuurlijke lichtinstellingen te vermijden.
Tussen de veelheid aan kansen die deze ervaringen mij hebben geboden en de ideeën die ik ervan heb overgenomen, zal ik er een punt van maken om regelmatig in natuurlijk licht te fotograferen, alleen om de boel een beetje op te schudden als er niets anders is.
Het einde
Het punt van dit alles? Goede vraag. Als je net als ik bent en je merkt dat je vastzit in een star patroon, zoals mijn aanhankelijkheid aan studiowerk, moedig ik aan om de bewuste keuze te maken om erop uit te gaan en precies het tegenovergestelde na te streven.
Je zou heel goed kunnen ontdekken dat je overtuigingen ten opzichte van datgene waaraan je vastzit, niet zo stevig gefundeerd zijn als je had gedacht. Als er niets anders is, biedt het de mogelijkheid om iets nieuws te leren en te groeien als fotograaf en niemand kan zeggen dat dat een slechte zaak is.