Ik ben fotograaf zolang ik me kan herinneren. Als visueel persoon word ik opgewonden als ik prachtig licht zie en vind het heerlijk om de wereld met mijn camera te verkennen en interessante beelden te creëren van deze uitgestrekte, magnifieke wereld.
Ik vermoed dat jij hetzelfde bent.
Er is iets aan het maken van foto's dat zo verrijkend is voor ons leven. Ons dichter bij onze omgeving brengen, ons laten zien hoe we de wereld op een diepe en zinvolle manier kunnen observeren.
En toch is het zo gemakkelijk om weggetrokken te worden van de dingen die we graag doen, en die in onze gedachten hoogstwaarschijnlijk als ‘niet essentieel’ worden vermeld.
Onze verkenningen met onze camera's zijn niet ons werk, evenmin als het zorgen voor onze kinderen of het schoonmaken van onze huizen.
Als vader van twee jonge kinderen en met een meer dan fulltime fotografiebedrijf, kan het bijna decadent aanvoelen om een middag in mijn eentje rond te dwalen, te verkennen en foto's te maken. Er zijn tenslotte altijd belangrijkere dingen te doen, toch?
Maar ik verzet me ertegen dat het maken van foto's eigenlijk essentieel is voor ons leven. Het is waartoe we geroepen zijn.
Iets maken, waar je ook een passie voor hebt, daar leven we toch voor?
Dus met ons drukke leven, hoe worden we creatiever?
Hier zijn 7 eenvoudige manieren om elke dag creatiever te zijn
1. Op elk moment kunnen we ons vermogen verfijnen om de wereld om ons heen te zien
Bij het maken van foto's gaat het niet alleen om het maken van foto's - het gaat erom dat we alle ervaringen die we dagelijks opdoen, meenemen en deze omzetten in een uitdrukking van hoe we denken en voelen over de wereld.
Als fotografen willen we de wereld observeren door naar de momenten van het leven te kijken. Al is het maar voor dat ene moment. Immers, als we de momenten van ons leven niet zien, zou je kunnen zeggen dat we onze levens helemaal niet zien.
Als we 's morgens vroeg wakker worden en het licht gretig onze kamer binnen zien stromen, tussen alle kleine gaatjes tussen de gordijnen en de muur, stoppen we en kijken we. We letten op, dat doen we niet altijd haast je weg.
En wanneer rijden laat van het werk naar huis. De nacht is zo donker, zo omhullend, terwijl we door de stad slenteren, met af en toe uitbarstingen van licht en activiteit, rond stoplichten, of rijen winkels of buitenrestaurants.
Verder is het gewoon meditatieve duisternis, met kleine flitsen van zacht licht langs de weg. De duisternis sluit ons op voor onze auto.
We staan niet toe dat onze geest in gedachten van de dag racet. We besteden aandacht. Als we naar de duisternis kijken, voelen we het. We merken.
Dit zijn allemaal sensaties in ons dagelijks leven waar we aandacht aan kunnen besteden. Dit alles helpt bij de kunst van het zien, of zoals het ook wel genoemd zou kunnen worden, de kunst om aandacht te schenken aan onze omgeving.
Het klinkt heel vreemd om dit te zeggen, maar tenzij je bewust cultiveert om aanwezig te zijn - of er van nature goed in bent - dan is het waarschijnlijk dat je het grootste deel van je dag totaal verloren in drukte doorbrengt.
Daar is niets mis mee. Om iets te creëren, moet je echter tijd en ruimte vrijmaken.
Wacht niet tot je tijd hebt. Omdat het óf niet komt - er zijn altijd meer dingen te doen - of als je tijd hebt, zal de druk om direct iets te creëren te groot zijn.
Besteed elke dag tijd aan het ontwikkelen van een gewoonte om aanwezig te zijn, om je heen te kijken, om te zien wat er werkelijk is. Als je dan daadwerkelijk je camera oppakt, zal het gemakkelijker zijn om de stemming in jezelf te cultiveren van een creatieve, ontspannen, huidige stroomtoestand.
2. Verwerp perfectionisme
“Perfectionisme is de stem van de onderdrukker, de vijand van het volk. Het zal je je hele leven krap en krankzinnig houden. " Anne Lamott
Een van de grootste obstakels om creatief te zijn, is de meest verraderlijke, pijnlijke en stressvolle emotie: perfectionisme.
Ik noem het een emotie omdat het ons omhult en verlamt als we aan een project beginnen. Het is erg moeilijk om op te staan, het perfectionisme te doorbreken en de deur uit te gaan.
Voor mij kan perfectionisme vele vormen aannemen die logisch lijken, totdat ik bewust een gat in het zwakke argument doorboor. Vroeger raakte ik geobsedeerd door nieuwe spullen. Ik kon pas aan een project beginnen als ik een nieuwe camera of lens had, of de hulp van een assistent.
Toen besefte ik dat dit het ultieme uitstel was. Of ik deed het project met de kit die ik had, of als dat niet werkte, vond ik een ander project. Ik vind het niet erg om een nieuwe kit te kopen, ik vind het zelfs geweldig. Ik koop echter nooit een nieuwe kit omdat ik in een vlaag van perfectionisme zit.
Nu komt perfectionisme vaak naar me toe in de vorm van: Ik heb niets unieks te zeggen over deze plek die ik wil fotograferen. Het is al zo vaak gefotografeerd door betere fotografen. Wat kan ik zeggen dat nieuw is?
Als ik e-mails van mijn studenten krijg, zeggen ze vaak: Ik weet niet genoeg over mijn camera / compositie / techniek om goede foto's te maken!
Zelfs met zeer ervaren amateurs zie ik mensen die niet geloven in hun vaardigheden en capaciteiten met fotografie. Ze willen net dat tikkeltje meer advies of feedback. Als het echt nodig is blijf foto's maken.
Als mensen lijken we een aangeboren vermogen te hebben om niet te erkennen wat we goed doen, en in plaats daarvan de aandacht te richten op de negatieve aspecten van onze vaardigheden.
Als je je op het negatieve concentreert, kom je niet ver. Net als de schrijver, zegt Anne Lamott in het bovenstaande citaat, zal het je je hele leven onderdrukt houden.
Het is tijd om de ketenen van alles wat je niet bent af te werpen en in plaats daarvan te proberen te leven met de ideeën van imperfectie.
Als we niet proberen perfect te zijn, kunnen we gewoon beginnen en hoeven we ons geen zorgen te maken dat we geweldig zijn.
We kunnen uitgaan en plezier maken met onze fotografie. We maken ons geen zorgen als onze foto's geweldig zijn - we oefenen gewoon, schieten en hebben plezier.
De nieuwe mantra hier is het accepteren van imperfectie. Vier het zelfs. We zijn allemaal op reis, ontwikkelen ons allemaal en zullen nooit tot totale perfectie komen. Het bestaat niet.
Dus maak jezelf los van het idee van perfectie en doe wat elke grote kunstenaar, ondernemer en iedereen die iets voor de kost maakt, zegt: ga gewoon creëren.
3. Verlaag uw verwachtingen
Denk erover na om uw fotografie te koesteren, aangezien deze moet worden gekoesterd. Beschouw uw creativiteit als een reis, een reis waarin u zult blijven volharden en deze in uw leven zult weven zolang het u bezig houdt.
En als je op mij lijkt, is dat waarschijnlijk je hele leven.
We maken nu zoveel foto's met digitaal dat ik denk dat onze verwachtingen van het aantal fantastische foto's dat we zouden moeten krijgen, veel hoger zijn dan wanneer we film zouden maken.
Toen Ansel Adams zei, "Twaalf belangrijke foto's in een jaar is een goede oogst" hij sprak duidelijk in de tijd van de film, toen we zoveel voorzichtiger waren met onze foto's. Om ervoor te zorgen dat we ze niet onnodig verspillen.
Het idee om een klein aantal uitstekende opnamen te verwachten, is zowel realistisch als bevrijdend.
Ik besteed veel tijd aan het bewerken van honderden en soms duizenden foto's na een shoot. Om er zeker van te zijn dat ik de weinige krijg die mijn allerbeste zijn.
Wanneer u uw verwachtingen verlaagt over het aantal opnamen dat u maakt zou moeten krijgt, betekent dit dat u kunt experimenteren en dingen kunt doen die u normaal niet zou doen, omdat het eindresultaat onbekend is.
Je kunt dat vreemde licht najagen en zien wat je camera ermee doet. Je kunt veel verschillende onderwerpen uitproberen en mensen / dingen / plaatsen fotograferen die je totaal fascineren - zonder alleen maar aan de resultaten te denken.
Het betekent dat je het kunt praktijk je techniek perfectioneren. Onthoud dat wanneer u uw techniek aan het verbeteren bent - bijvoorbeeld door met de hand te fotograferen - het van vitaal belang is om constant te oefenen.
Oefenen kost tijd. Oefening gaat over het maken van fouten en het missen van schoten. Maar hoe meer u het doet, hoe beter uw kennis van uw camera zal worden.
4. Gebruik de kracht van stilte
We kennen allemaal het verhaal dat technologie ons leven verpest, toch? Nou, daar ben ik het niet helemaal mee eens. Technologie heeft ongelooflijke dingen in mijn leven gebracht. Het heeft ervoor gezorgd dat mijn vrouw en ik digitale nomaden zijn geworden. Het heeft fotografie echt toegankelijk gemaakt - je hebt niet langer een camera van $ 3000 nodig om met fotografie te beginnen.
Zoals alles leuk en boeiend. Matiging is echter de sleutel. Als we onze e-mails 134 keer per dag bekijken (een statistiek die ik onlangs las) in plaats van te genieten van een prachtige zonsopgang, een geweldig concert of een mooi moment met ons kind, haasten we ons om het vast te leggen in plaats van in het moment te zijn. In dat geval is de technologie in ons leven uit de hand gelopen.
Het nadeel van zoveel technische activiteit is dat je verdwaalt in de constante stimulatie van de wereld. Je bent zo druk bezig met denken en reageren op die wereld dat je je hersenen geen ruimte laat om… iets nieuws te creëren.
Je gaat door met dezelfde gewoontes, dezelfde gedachten en routines, tenzij je bewust ruimte creëert in je leven.
Focussen op het brengen van meer stilte in je leven is een mooie manier om nieuwe ideeën binnen te laten. Het helpt ook om 'de rommel' van buitensporige gedachten in je hoofd op te ruimen. Het zuivert je denken een beetje, zodat je je aandacht kunt afwenden van doen naar creëren.
Wat ik mijn studenten soms graag vraag, is wanneer ze voor het laatst hebben geluisterd en helemaal opgaan in stilte.
En als ik verzonken zeg, bedoel ik totaal bewust en aanwezig voor de stilte. Ze dachten niet aan wat ze aan het maken waren voor het avondeten, of aan hun vervelende collega of aan hoeveel geld ze gisteravond hadden uitgegeven.
Het is dus niet alleen omgeven door stilte, het wordt er actief door opgenomen. Luister ernaar en voel hoe de afwezigheid van geluid uw lichaam beïnvloedt.
Fotograferen is voor mij een totale zintuiglijke ervaring. Het gaat niet alleen om wat ik zie, want al mijn zintuigen worden versterkt. De stilte ingaan is een manier om meer contact te maken met mijn zintuigen.
Het is de andere manier voelen waarop stilte je zintuigen prikkelt, zoals het gevoel van melancholie in een lege winkelstraat op een grijze winterdag. Of de geruststellende nostalgie van een heldere, koude herfstavond, met de geur van houtrook die in de lucht hangt.
Of de bedwelmende schoonheid van een lentemorgen vol met de weelderige geur van bloemen en het gevoel van verzengende, rijke zonneschijn op je huid.
Ik weet dat het moeilijk is om je gedachten af te leiden van het drukke denken en doen. Ik begrijp dat mens zijn betekent dat gedachten eindeloos in onze geest verschijnen, onze aandacht en energie opeisen.
Als dit gebeurt en je wordt je ervan bewust dat het gebeurt, breng je aandacht dan voorzichtig terug naar het moment. Worstel de controle vanuit de gedachten en breng je gedachten terug naar wat hier voor je is. Ik zeg graag tegen mezelf - Ik zal daar later over nadenken.
Op die manier kun je het leven dat je op dit moment hebt echt waarderen en zul je zien en bewustzijn ontwikkelen in je fotografie, waar je ook bent. Of je nu op weg bent naar je werk, in de speeltuin met je kinderen of zelfs boodschappen doet.
Dit bewustzijn is een krachtige katalysator voor je creativiteit en je zult merken dat je steeds vaker naar je camera reikt omdat je hebt geleerd naar de stilte te luisteren en verbinding te maken met de wereld om je heen.
5. Angst
Angst behoort zeker tot de categorie van dingen die creativiteit in ons leven afremmen. Maar als je kunt leren werken met angst, voel je je automatisch meer geïnspireerd en zelfverzekerder om foto's te maken en te maken.
Er zijn twee grote angsten die ik zie bij fotografen tijdens mijn workshops.
Ten eerste de angst om hun onderwerp te fotograferen. Dit geldt veel voor straatfotografie. Je wilt heel graag een foto maken van die magnetisch uitziende vreemdeling, of die vreemde gebeurtenis die zich voor je ogen afspeelt, maar je wordt gegrepen door angst.
Je weet dat je je camera omhoog wilt brengen, je wilt dichter bij je onderwerp komen, maar iets houdt je tegen. Je loopt weg zonder het schot en je voelt je geïrriteerd door jezelf.
Het tweede type angstreactie dat ik bij mijn studenten zie, is een diep zelfbewustzijn over te lang schieten voor vreemden.
Denk na over dit scenario. Je loopt op een regenachtige dag door een drukke straat in de stad wanneer plotseling een straal gouden zonneschijn door de grijze wolken barst en verbluffende reflecties en patronen om je heen creëert.
Het is fascinerend! Je wilt alles fotograferen dat dit prachtige licht weerkaatst. Je begint te schieten, maar na een paar minuten word je geraakt door een golf van zelfbewustzijn.
Overal zijn mensen. Mensen winkelen, thuiskomen van hun werk, toeristen praten, rennende kinderen. En hier hurk je op de grond om plassen te fotograferen!
Ik heb gemerkt dat wanneer deze golf van zelfbewustzijn toeslaat, de meeste mensen stoppen met schieten en verder gaan omdat het raar voelt om iets te doen dat niemand anders is.
Nu is angst normaal in deze situaties. Ik denk dat de meeste fotografen in bepaalde situaties angst ervaren. We weten dat ons lichaam een chemische reactie produceert op nieuwe situaties, waardoor we willen vluchten.
In plaats daarvan moeten we onderzoeken hoe we met deze situatie kunnen omgaan, zodat angst ons niet overmeestert. Dus hoe kan ik mijn angst wegnemen en die geweldige foto's maken?
Aanvaard allereerst dat angst net als wolken komt en gaat. Je zult nooit een leven leiden waarin angst verdwijnt. Anders zou je geen mens zijn.
Zelfs als je een zeer ervaren fotograaf bent, zullen er altijd momenten zijn dat je wordt achtervolgd door angst.
Ten tweede - sta het toe! Dit lijkt misschien contra-intuïtief, maar ik heb gemerkt dat als ik probeer weg te rennen voor angst, of het onderdruk of negeer, het groter en groter begint te worden totdat ik bijna verlamd ben door angst.
Dus ik sta de angst toe. Ik zeg gewoon - Ok, hier is wat angst. Welkom. Oké, ik zeg niet welkom. Ik ben niet zo zen. Maar snap je wat ik bedoel? Ik vecht er niet tegen.
Ga door met het maken van de foto - en laat de angst er gewoon zijn. Uiteindelijk zal het, als een wolk aan de hemel, vertrekken. Angst gaat altijd weg! Misschien duurt het een paar seconden of een paar minuten. Misschien langer.
Maar hoe meer je angst toestaat, hoe sneller het lijkt te verdampen.
Het goede om te begrijpen is dat hoe meer je oefent om in situaties als fotograaf te zijn, hoe meer je aan deze angstreacties zult wennen. Ze zullen je niet overweldigen en je ervan weerhouden om te schieten.
Als je veel last hebt van angst, dan stel ik voor dat je oefent om je op je gemak te voelen bij je camera, zodat je je kunt concentreren op de daadwerkelijke fotografie!
6. Stop met consumeren en begin met maken
Ik weet niet waarom, maar een dag besteed aan creëren is een dag die voor mij veel meer voldoening geeft dan een dag aan consumeren.
Als ik aan consumeren denk, is het niet alleen dingen kopen - het is de eindeloze stroom sociale media, Facebook checken, 24/7 nieuws en eindeloze discussies over de politiek van de dag.
Als we alleen maar consumeren, maken we absoluut niets.
Stoppen met onzinnig consumeren was een belangrijk besef dat ik in mijn leven moest maken. In plaats daarvan denk ik bij mezelf: wat kan ik vandaag bereiken?
7. Aan de slag
Met iets dat zo leuk en bevredigend is als het maken van foto's, zou je nooit in een staat van moeten zijn Ik zou mijn fotografie moeten doen!
Je wilt geen situatie creëren waarin fotografie een van de vele dingen is die je zou moeten doen, zoals naar de sportschool gaan of minder snoep van je kinderen eten.
En toch hebben we soms een duwtje nodig om ons de deur uit te krijgen. We zijn allemaal verantwoordelijke mensen en we laten allemaal verschillende borden draaien. En dus kan het nemen van een time-out schuldgevoelens veroorzaken.
Maar denk er eens over na: elke dag van ons leven is een dag die we nooit meer zullen meemaken. En elke dag van ons leven krijgen we de keuze hoe we onze tijd willen besteden. We doen de dingen die we moeten doen, maar dan weven we de tijd in om de dingen te doen waar we gepassioneerd over zijn.
Als we het nu niet doen, wanneer dan wel?
De tijd nemen om onze fotografiepraktijk te cultiveren, loont ook in ons leven. Grote bijproducten van een sterke fotopraktijk zijn dat we meer aanwezig zijn wanneer we ons in andere sferen van ons leven bevinden, we zijn meer betrokken en opgewonden in het leven vanwege onze inspirerende fotopraktijken.
Ik moet zeggen dat ik een interessanter, geïnspireerder en gelukkiger persoon ben om in de buurt te zijn als ik de tijd heb genomen om mijn persoonlijke fotografie te doen. En daar profiteert iedereen in mijn leven van!
Ik hoop echt dat je genoten hebt van die ideeën over hoe je elke dag creatiever kunt zijn. Het zijn ideeën waar ik gepassioneerd over ben en ik hoop dat jij dat ook zult doen. Ik zou graag willen weten of deze ideeën je hebben geholpen, dus laat het me weten in het opmerkingenveld hieronder.