Panorama's - gewoon zeilen!
Een van de leukste dingen aan fotografie is de mogelijkheid om nieuwe technieken te leren en deze creatief te gebruiken om je foto's naar een hoger niveau te tillen. Van alle verschillende soorten fotografie die beschikbaar zijn, is het maken van panorama's een van de meest bevredigende technieken. Panorama's zijn indrukwekkend omdat ze schaal en details overbrengen op een manier die foto's in standaardformaat niet kunnen. Dus als je op zoek bent naar een kans om iets nieuws te leren en een echte boost aan je portfolio toe te voegen, dan zou je slechter kunnen doen dan leren panorama's te maken.
Basistechnieken
Panorama's worden over het algemeen gemaakt door een aantal foto's te maken en deze digitaal 'samen te voegen' om een veel grotere afbeelding te maken. De sleutel tot een perfect panorama is het verkrijgen van een beeld dat veel details bevat en er tegelijkertijd voor zorgt dat elke afzonderlijke opname perfect in elkaar past zonder zichtbare naden of verbindingen. Het grote pluspunt van panoramische fotografie is dat, ondanks wat je misschien is verteld, het maken van een goed panorama heel weinig uitrusting vereist en met een beetje techniek en verwerking is het eigenlijk heel gemakkelijk om een goed panorama te maken. Om u op weg te helpen, volgen hier enkele basisaanwijzingen om een begin te maken met panoramische fotografie:
Knooppunten en dure beugels
Doe enig onderzoek naar panoramische fotografie en je krijgt snel een reeks gespecialiseerde beugels en statiefkoppen te zien. Deze zijn ontworpen om ervoor te zorgen dat de camera rond het brandpuntsvlak van de camerasensor draait, ook wel bekend als het knooppunt. De camera zo dicht mogelijk bij het knooppunt draaien is een goede zaak, omdat het vervorming tot een minimum beperkt en het algehele succes van het naaiproces verbetert. Hoewel ik niet zal beweren dat deze beugels een verschil maken, kunnen ze duur zijn en tenzij je een die-hard panorama-liefhebber bent, kun je een meer dan acceptabel resultaat bereiken door gewoon een goede techniek te oefenen.
De schoten
De sleutel tot het bereiken van een goede steek ligt in de manier waarop de basisopnamen worden gemaakt. Als u ervoor zorgt dat u een reeks duidelijke, scherpe afbeeldingen heeft, krijgt u een veel beter startpunt voor de borduursoftware. De beste manier om dit te doen, is door je scène te meten met diafragma-prioriteit, door een belichting te selecteren die een grote scherptediepte geeft, maar ook een sluitertijd die snel genoeg is om een scherpe opname te maken. Zodra u een werkbare belichting heeft, kunt u deze vergrendelen met door de handmatige modus te selecteren en de gemeten instellingen in te voeren. Het is ook belangrijk om uw focus zorgvuldig te beheren, ervan uitgaande dat u fotografeert met een klein diafragma, zou de grote scherptediepte moeten helpen, maar een goede gewoonte om eraan te beginnen is het instellen van uw focus en dit vervolgens opnieuw vergrendelen om variatie te voorkomen. Idealiter zouden al uw camera-instellingen tijdens de hele reeks afbeeldingen vast moeten blijven.
Schiettechniek
De belangrijkste factor bij het bepalen van het algehele succes van het naaiproces is de manier waarop de afzonderlijke componentafbeeldingen worden gemaakt, daarbinnen zijn er twee hoofdvariabelen; oriëntatie en overlappen.
De beeldoriëntatie is belangrijk omdat het een groot effect kan hebben op hoeveel perspectief verandert van opname tot opname, hoe kleiner het perspectiefverschil, hoe minder vervormingscorrectie nodig is door de borduursoftware. De beste manier om dit te bereiken, is door in portretoriëntatie te fotograferen, omdat dit zowel de borduursoftware een langere voorsprong geeft om mee te werken, maar ook de perspectiefverandering tussen elke opname tot een minimum beperkt.
De tweede belangrijke factor bij het bereiken van een goede steek is de mate van overlapping voor elke opname in de reeks. De verleiding hier is om de afbeeldingen voor een groot deel te overlappen. In feite kan dit eerder belemmeren dan helpen, aangezien teveel overlappen feitelijk naaifouten kan introduceren, aangezien de software het grotere gebied probeert te mazen. Mijn ideale overlap is ergens tussen de 20-30% en lijkt goed voor mij te werken.
Hand vasthouden is perfect acceptabel voor panoramafoto's, zolang je je camera maar stil kunt houden en je sluitertijden snel genoeg zijn. Dit alles gezegd hebbende, als je een statief als stabiele basis kunt gebruiken, zal altijd de algehele scherpte toenemen en de kans op onscherpte verminderen. De onderstaande afbeelding is gemaakt tijdens de recente Olympische Spelen in Londen en is gemaakt op basis van een reeks van tien afbeeldingen, die allemaal met de hand werden vastgehouden en rechtstreeks vanuit mijn stoel in het stadion werden geschoten!
Olympische inspanning - een panoramische opname uit de hand
Stikken en nabewerking
Zoals met alle nabewerkingstechnieken is het mogelijk om in grote hoeveelheden in te gaan op de details, maar in de meeste situaties en ervan uitgaande dat je een goede set basisafbeeldingen hebt, zorgt de software voor vrijwel alles wat het hele proces relatief eenvoudig maakt. . Ik voer al mijn stiksels uit met Photoshop, hoewel er een aantal alternatieven zijn die op een vergelijkbare manier werken en net zo goede resultaten geven. Hier is mijn typische stikworkflow:
- Open Photoshop
- Selecteer Bestand> Automatiseren> Photomerge
- Klik op ‘Bladeren’ en selecteer de afbeeldingen die u wilt samenvoegen.
- Zorg ervoor dat de optie ‘Afbeeldingen mengen’ is geselecteerd.
- Klik op OK om het naaiproces te starten (wees gewaarschuwd dat het even kan duren).
Basis Pano-workflow
In de meeste situaties zou het mogelijk moeten zijn om een fatsoenlijk panorama te krijgen zonder al te veel handmatige tussenkomst, maar er is altijd een kans op fouten of andere ‘ongebruikelijke resultaten’. Mijn algemene benadering in deze situatie is om te experimenteren door de verschillende perspectiefmodi uit te proberen en de optie ‘Geometrische vervorming’ aan en uit te zetten. In bepaalde situaties kan het zo zijn dat een of twee van de afbeeldingen moeite hebben met meshing, een manier om dit te omzeilen kan zijn om te proberen de reeks in kleinere batches te naaien, eerst de problematische afbeeldingen te kiezen en deze daarna met de resterende afbeeldingen te naaien. Andere tactieken om fouten te verhelpen, zijn onder meer het bijsnijden van elke afbeelding om de optimale overlapping te bereiken of het gebruik van klonen en patchen om kleine foutjes te corrigeren.
Zodra het uiteindelijke panorama is gegenereerd, hoeft u alleen maar bij te snijden om de resulterende kromming van de beeldranden te verwijderen en vervolgens eventuele verdere nabewerking toe te passen om het gewenste uiterlijk te bereiken.
Dingen om te onthouden bij het maken van panoramafoto's
Hoewel het lijkt alsof er veel moet worden onthouden bij het maken van panoramische fotografie, is de basis eigenlijk vrij eenvoudig:
- Meter en focus voor de scène, waarbij al uw camera-instellingen worden vergrendeld om wijzigingen tussen opnamen te voorkomen.
- Houd uw opnamen scherp door een korte sluitertijd te gebruiken en indien mogelijk een statief te gebruiken, hoewel hand vasthouden ook prima is.
- Maak portretfoto's om vervorming tot een minimum te beperken.
- Overlap elke opname met ongeveer 20-30%.
Conclusies
Het maken van fatsoenlijke panoramische beelden kan een buitengewoon lonende vaardigheid zijn om onder de knie te krijgen en een die niet per se veel apparatuur nodig heeft om succesvol te zijn. Als je eenmaal de opzet en techniek onder de knie hebt, kan het produceren van indrukwekkende panorama's zeer haalbaar zijn en een brede nieuwe wereld van creatieve mogelijkheden ontgrendelen. Als techniek voor beginners of fotografen die iets anders willen proberen, is het een must, dus als je ooit van panoramische fotografie hebt gehouden, waarom zou je dan niet je horizon verbreden en het eens proberen.