Dit is het eerste in een serie van vier artikelen over belichting door Andrew S Gibson - auteur van Understanding Exposure: Perfect Exposure op je EOS-camera.
De modusknop op de EOS 60D, die alle belichtingsmodi van de camera laat zien
Een kenmerk van moderne digitale spiegelreflexcamera's is dat de meeste modellen verschillende volledig automatische belichtingsmodi hebben (de uitzonderingen zijn enkele semi-professionele en professionele modellen).
Als fotografie helemaal nieuw voor je is, begin je hier. Volledig automatische modi zijn zo ontworpen dat u zonder enige technische kennis een spiegelreflexcamera kunt gaan gebruiken. Zet hem gewoon volledig automatisch in en laat de camera de rest doen. Het berekent de drie instellingen waaruit een belichting bestaat - diafragma, sluitertijd en ISO - voor u.
Als je een compactcamera hebt verlaten, is dit waarschijnlijk de manier waarop je sowieso gewend bent te werken, aangezien je bij de meeste compactcamera's het diafragma, de sluitertijd en de ISO-instellingen niet afzonderlijk kunt instellen.
Het SLR-verschil
Er zijn twee belangrijke redenen om een spiegelreflexcamera te kopen. Een daarvan is om verwisselbare lenzen te gebruiken. De andere is om u volledige controle te geven over de camera-instellingen.
In de afgelopen jaren biedt een nieuwe klasse spiegelloze camera's u dezelfde voordelen.
Door zelf te leren het diafragma, de sluitertijd en de ISO in te stellen en het effect te begrijpen dat elk van deze op uw foto's heeft, raakt u betrokken bij de creatieve kant van fotografie.
Dit is opwindend, omdat je met dit proces begint met het maken van foto's, niet alleen met het maken ervan.
Meer automatische belichtingsmodi
Naast volledig automatisch heeft uw camera waarschijnlijk enkele meer specifieke volledig automatische modi, zoals landschap, portret of sport. Deze zijn ook redelijk eenvoudig en betekenen dat de camera zal proberen instellingen te selecteren die bij die onderwerpen passen, in plaats van de algemene, one size fits all, volledig automatische instellingen te gebruiken.
Als u bijvoorbeeld de landschapsmodus kiest, stelt de camera een klein diafragma in omdat dat de scherptediepte vergroot. De aanname hier is dat u wilt dat alles in het frame scherp is.
Als alternatief, als u de sportmodus kiest, stelt de camera een korte sluitertijd in op basis van het feit dat u de actie wilt bevriezen.
Dit klinkt handig, maar ik denk dat deze volautomatische modi meer kwaad dan goed doen. Ze maken het programmakeuzewiel onoverzichtelijk, bieden te veel keuzemogelijkheden en kunnen behoorlijk verwarrend zijn.
Maar dat is niet alles. Elk van deze modi is erg beperkend. Op mijn EOS-camera's kan ik bijvoorbeeld de ISO niet aanpassen in een van de volledig automatische modi. Ik kan geen belichtingscompensatie toepassen als de camera een verkeerde belichting krijgt. Ik kan de beeldstijl niet wijzigen en zelfs niet beslissen of ik de ingebouwde flitser wel of niet wil gebruiken. De camera neemt al deze beslissingen voor mij, en ik krijg geen zeggenschap. Als creatieve fotograaf vind ik dat niet leuk (niemand vindt het leuk om verteld te worden wat hij moet doen, toch?)
Programma, diafragmaprioriteit, sluiterprioriteit en handmatige modi
Dus hoe pak je dit aan? De gemakkelijkste en beste manier is om vast te houden aan het gebruik van de volgende belichtingsmodi: automatische belichting van het programma, diafragma-prioriteit, sluiterprioriteit en handmatig.
Dit is het soort foto dat u kunt maken met de programmamodus. Het precieze diafragma en de sluitertijd zijn niet belangrijk.
Programmeer de automatische belichtingsmodus
Programma AE is een handige modus. Het is net alsof u uw camera volledig automatisch gebruikt, behalve dat u hiermee de beslissingen van de camera kunt negeren. Bovendien hebben de meeste camera's een ‘belichtingsverschuiving’ -functie waarmee je de belichtingsinstellingen van de camera kunt wijzigen als je dat niet leuk vindt.
Als uw camera bijvoorbeeld f8 heeft ingesteld op 1/250 seconde (bij ISO 200) en u een groter diafragma wilt, kunt u belichtingsverschuiving gebruiken om de instellingen te wijzigen in f4 op 1/1000 seconde. De belichting is hetzelfde, maar het effect is anders.
Ik gebruik het programma zelf niet veel, maar het is erg handig en mag niet over het hoofd worden gezien.
Handmatige modus
Ik gebruik de handmatige modus nogal eens - het is zo handig dat ik er een apart artikel over ga schrijven. Kijk daar de komende weken naar uit.
Diafragma voorkeur
In de diafragmavoorkeuzemodus selecteer je het diafragma en stelt je camera de sluitertijd in volgens de ISO. U kunt de sluitertijd indirect regelen door de ISO te wijzigen.
Ik gebruik diafragma-prioriteit voor de volgende onderwerpen:
Ik heb een diafragma van f22 gebruikt om ervoor te zorgen dat elk deel van deze foto scherp was, van de rotsen op de voorgrond tot de kliffen in de verte.
Landschappen
Scherptediepte is erg belangrijk bij landschapsfotografie. Meestal wil je dat de volledige inhoud van het frame scherp is, en de beste manier om dit te doen is door een klein diafragma in te stellen (zoals f16), een lage ISO (voor een hoge beeldkwaliteit). Als dit resulteert in een sluitertijd die te laag is om de camera in de hand te houden zonder cameratrilling, verhoog ik de ISO (om een snellere sluitertijd te krijgen) of gebruik een statief.
Er zijn een aantal redenen waarom u diafragma-prioriteit zou willen gebruiken in plaats van landschapsmodus:
- U kunt belichtingscompensatie toepassen als de camera een verkeerde belichting krijgt.
- U kunt de hyperfocale afstandsfocusseringstechniek gebruiken om de scherptediepte te maximaliseren. Dit omvat het schakelen van uw lens naar handmatige scherpstelling en scherpstellen op het punt in het landschap dat de scherptediepte maximaliseert. Er is hier een goed artikel over deze techniek.
- U kunt een groot diafragma gebruiken om landschappen met een zeer kleine scherptediepte te creëren. Klinkt bizar? Er zijn fotografen die met deze techniek interessant werk maken. Aleksandr Matveev is een van hen, en je kunt hier een goed voorbeeld zien.
Ik gebruikte een diafragma van f2 en stelde scherp op de ogen van mijn onderwerp om een portret met een wazige achtergrond te maken.
Ik gebruik ook diafragma-prioriteit voor het maken van portretten. Dit is een favoriete techniek van mij met prime-lenzen (die een groter maximaal diafragma hebben dan zoomlenzen). Ik stel een diafragma in tussen f1.8 en f2.8, stel scherp op de ogen van mijn onderwerp en laat de rest van het portret onscherp worden. Het voordeel van het gebruik van diafragmaprioriteit is dat ik de resultaten op het LCD-scherm van de camera kan bekijken en het diafragma dienovereenkomstig kan aanpassen als er te veel of te weinig scherptediepte is.
Ik nam deze close-upfoto van een bloem met een 85 mm-lens. Ik heb een sluitertijd van 1/250 seconde ingesteld om ervoor te zorgen dat het beeld scherp zou zijn. Ik verhoog vaak de sluitertijd bij het maken van close-ups, omdat elke beweging die wordt veroorzaakt door cameratrillingen wordt vergroot.
Sluiterprioriteit
In de sluiterprioriteitsmodus selecteer je de sluitertijd en stelt je camera het diafragma in volgens de ISO. U kunt het diafragma indirect regelen door de ISO te wijzigen.
Ik gebruik veel sluitertijdvoorkeuze als ik de camera in de hand houd. Hiermee kan ik een sluitertijd instellen die snel genoeg is om cameratrilling te voorkomen, en als ik meer scherptediepte nodig heb, verhoog ik gewoon de ISO.
Sluitertijdvoorkeuze is ook handig als u beweging wilt vervagen. Ik zette de camera op een statief en nam wat foto's op 1/6 seconde in Jing'An Temple, Shanghai om deze techniek te illustreren. Het ene meisje bleef tijdens de opname stil en het andere bewoog, wat een interessant effect creëerde.
Een ander voorbeeld waarbij ik sluiterprioriteit gebruik, is wanneer ik de camera opzettelijk beweeg tijdens een belichting om een gevoel van beweging en onscherpte te creëren. De onderstaande foto is een voorbeeld van deze techniek. Chris Friel is een fotograaf die deze techniek heel goed toepast.
Creatieve oefeningen
Nu is het tijd voor wat creatieve oefeningen en om deze tips in praktijk te brengen:
Diafragma voorkeur
Kies een lens, zet je camera in de diafragmaprioriteitsmodus en stel het grootste diafragma op de lens in. Maak wat foto's bij deze instelling. Het onderwerp kan alles zijn wat u maar wilt, maar portretten en close-ups zijn een goede plek om te beginnen. Wat gebeurt er met de achtergrond als je dichter bij je onderwerp komt? Wat gebeurt er als u uw onderwerp van de achtergrond verwijdert?
Ik heb een sluitertijd van 1/2 seconde gebruikt om het water in deze foto van een waterval te vervagen.
Sluiterprioriteit
Probeer nu een soortgelijke oefening in de sluiterprioriteitsmodus. Nogmaals, het hangt af van je onderwerp, maar er zijn twee manieren om te gaan.
Een daarvan is om een korte sluitertijd in te stellen en deze te gebruiken om actie te bevriezen. Bekijk de 100 Jump Photographs-serie van Olivia Bell - dit is een gemakkelijk idee om jezelf te repliceren.
De andere is om een lange sluitertijd te gebruiken om alles dat beweegt in een waas te veranderen. Ik doe dit graag met foto's met een lange belichtingstijd van de watervallen, zoals die hierboven. Je moet de camera op een statief zetten om op deze manier foto's te maken zonder cameratrilling.
U kunt deze technieken gedurende een bepaalde periode uitproberen. Het doel is om te wennen aan het gebruik van de diafragma- en sluiterprioriteitsmodi op uw camera en creatieve controle te nemen door zelf het diafragma of de sluitertijdinstelling te selecteren.
VOLGENDE: ga naar les # 2 Waarom de belichting van uw camerameter verkeerd is!