Pinhole-fotografie is een lensloze vorm van fotografie. In wezen is de pinhole-camera een lichtdichte doos met een klein diafragma en een lichtgevoelig materiaal dat erin is geplaatst. Licht gaat door het diafragma en projecteert een omgekeerd beeld op de binnenkant van de doos waar het fotogevoelige materiaal is gefixeerd. Je kunt van praktisch alles een gaatjescamera maken en de resultaten zijn uniek en vaak verrassend.
Analoge ideeën in een digitale wereld
Het aanpassen van de bodydop van uw DSLR-camera om een pinhole-effect te creëren, is een eenvoudig project dat realtime aanpassingen mogelijk maakt die het analoge proces niet doet. Zolang u een bodycap kunt missen, kunt u dit doen. De lens bootst het kenmerkende vignet en de zachtheid van een gaatjesfoto in een fractie van de tijd na en is geweldig om een afbeelding een abstracte of surrealistische kwaliteit te geven. Hoewel de digitale techniek niet hetzelfde is als een klassieke koektrommel, zorgt je zelfgemaakte lens voor een dynamische benadering van een nostalgisch analoog proces. Bovendien geeft de onvoorspelbaarheid van de resultaten een interessante draai aan uw digitale praktijk.
Je zal nodig hebben:
- Een DSLR-camera
- Eén bodydop die past op de body van de camera die u gaat gebruiken
- Een boor en een boor
- Een naald
- Aluminiumfolie
- Plakband
- Blu-Tack
Methode
Markeer het midden van de bodydop en maak een inkeping door de punt van de boor in de middelste markering te drukken. Het is belangrijk om een gat in het midden van de bodydop te maken, anders krijg je niet het volledige effect. Boor een gat van 1/4 ″ of 6,35 mm in het midden van de dop. Zorg ervoor dat het gat vrij is van spanen (spanen) of scherpe randen die door de boor zijn achtergelaten.
Knip een klein stukje aluminiumfolie af zodat het binnen de randen van de dop past.
Plak de folie op de binnenkant van de dop en houd het laken strak.
Om een omtrek van het geboorde gat te maken, drukt u de folie voorzichtig met uw vinger in de bodydop,
Bekijk nu de omtrek van het geboorde gat. Prik met een kleine naald een klein gaatje in het midden van de omtrek.
Hoe kleiner het diafragma, hoe scherper de foto, dus gebruik de uiterste punt van de naald om een gat te maken. Zorg ervoor dat er geen folie over het pas geprikte gaatje hangt, aangezien dit de beeldkwaliteit kan aantasten.
Fotograferen met je gaatjescamera
Voordat u de dop op de camerabehuizing bevestigt, moet u de bodydop grondig ontdoen van stof en resten. Houd een beetje Blu-Tack bij je om het gat te bedekken wanneer de camera niet in gebruik is.
Door het kleine diafragma in onze gaatjeslens valt aanzienlijk minder licht op de sensor dan bij een conventionele lens, dus de belichtingstijd moet langer zijn om dit te compenseren. Als ik buiten ben, stel ik mijn ISO in op 500, zodat de sensor gevoeliger is voor het licht dat hem bereikt, zonder al te veel digitale ruis in het beeld. Ik heb mijn camera ook ingesteld op diafragmavoorkeuze (A op Nikon en Sony, en Av voor Canon en Pentax) zodat ik de belichting gemakkelijk kan aanpassen en de sluitertijd automatisch wordt aangepast.
In donkere omstandigheden binnenshuis kunnen mijn sluitertijdinstellingen zo laag zijn als 8 seconden. Op heldere dagen buitenshuis fotografeer ik met 1/30 seconde, maar sluitertijden tot 1 / 8000ste van een seconde kunnen worden gebruikt om heldere onderwerpen zoals de zon te fotograferen. In het begin voelt het een beetje vallen en opstaan, maar de helft van het plezier zit in het experimenteren en je zult er snel gevoel voor krijgen. Statieven zijn handig, maar beweging in de camera kan ook mooie resultaten opleveren, dus wees niet bang om te experimenteren.
Ook vanwege het kleine diafragma van de gaatjeslens zijn stofvlekjes beter zichtbaar dan foto's gemaakt met een conventionele lens. Geen paniek, het is niet het teken van een vuile sensor! Gebruik Photoshop of een vergelijkbaar programma om vlekken te verwijderen via de Spot Healing Tool. Terwijl je toch bezig bent, geef je de kleuren in je afbeelding een beetje een boost met de Curves-tool om je afbeeldingen echt te laten opvallen, of converteer je een afbeelding naar zwart-wit voor een traditioneel analoog gevoel.
Conclusie
Dit project is snel, gemakkelijk en leuk, maar levert ook fascinerende en onverwachte resultaten op. Net als zijn analoge tegenhanger, ontdekte ik dat deze methode vereist dat de gebruiker zich ontspant en geniet van het experimentele proces en zijn fotografische zintuigen aanscherpt, in plaats van over de details te gieten.
Ik ontdekte dat mijn beste foto's de foto's waren die ik spontaan nam, waarbij ik vaak snel de juiste belichting moest raden en vanuit de heup moest fotograferen. Ik werd ook gedwongen door het nieuwe perspectief dat de combinatie van camerabeweging, lange belichtingstijd, het beperkte gezichtsveld en minimale technische aanpassing opleverde.
Veel plezier en deel uw resultaten in de opmerkingen hieronder.
Deze foto van lommerrijke takken is gemaakt met een belichtingstijd van 2 seconden op een bewolkte dag. De zachte focus van onze gemodificeerde lens en het moment van de takken geven een schilderkunstige kwaliteit aan het beeld.
