De Spaanse toneelschrijver, dichter en schrijver Pedro Calderón de la Barca zei ooit "groen is de belangrijkste kleur van de wereld, en dat waaruit zijn schoonheid voortkomt". Vanuit het perspectief van een geliefde kikker is het echter niet zo eenvoudig om groen te zijn. Op het zichtbare spectrum bezet groen de ruimte tussen blauw en geel. In de kleurentheorie is het een secundaire kleur, gemaakt door blauw en geel met elkaar te mengen. Hier kijken we naar de evolutie van groen en de impact ervan op de kunst van de oudheid tot nu.
De psychologie van groen
De sterkste psychologische associaties van Green liggen bij de natuurlijke omgeving. Het woord groen is afkomstig van het Middelengels en het Oudengelse woord grene, die dezelfde wortel heeft als de woorden gras en toenemen. Veel mensen reageren op de natuur, en daarmee op groen, met een gevoel van rust en vernieuwing. Volgens een recente studie kan blootstelling aan groen tijdens de kindertijd aanzienlijke voordelen voor de geestelijke gezondheid opleveren tijdens de adolescentie en volwassenheid. Een andere studie suggereert dat "de beschikbaarheid en kwaliteit van groen in de buurt samengaat met een groter welzijn".
De associatie van Green met de natuur heeft geleid tot de acceptatie van groen als embleem voor milieubewegingen. Vers groen in het voorjaar en de gestage groei van het plantenleven hebben associaties met groen en wedergeboorte en vastberadenheid bevorderd. Daarentegen heeft de groene tekst op vroege computersystemen associaties gecreëerd tussen groen, moderniteit en het digitale landschap. De film De Matrix heeft deze associatie bevorderd.
Toen de regering van de Verenigde Staten in 1861 contant geld begon uit te geven, werden de rekeningen gedrukt met groen-zwarte inkt. Dit heeft de associaties tussen groen en geld in de hand gewerkt. Vanwege het reflecterende karakter wordt neongroen vaak gebruikt voor veiligheidsuitrusting, kleding en bewegwijzering. Vanwege de trillingskwaliteit speelt neongroen ook een grote rol in psychedelische kunst.
Een overtuiging van de oude Grieken dat de overproductie van gal (die typisch een donkergroene tot geelachtig bruine vloeistof is) een symptoom was van jaloezie, heeft associaties getrokken tussen groen, jaloezie en ziekte. Door William Drennan poëtisch als het 'Emerald Isle', wordt Ierland geassocieerd met de kleur groen vanwege de weelderige groene landschappen. In China wordt groen geassocieerd met het oosten, de lente en opwekkingsenergie. Voor veel Indiaanse volkeren symboliseert groen uithoudingsvermogen. Groen is de heilige kleur van de islam, die Mohammed vertegenwoordigt. In Zuid-Amerika kan groen echter een symbool van de dood zijn.
De evolutie van de kleur groen
Malachiet, groene aarde en kopergroen
Terwijl prehistorische kunstenaars een pallet gebruikten dat bestond uit rood, geel, zwart, bruin en wit, waren groen en blauw opvallend afwezig in de vroege kunst. Decoratief keramiek gemaakt door oude Mesopotamiërs verbeeldt enkele van de vroegste voorbeelden van groen in de beeldende kunst. De methode die wordt gebruikt om deze greens te produceren, is echter onbekend.
Ontgonnen in de westelijke Sinaï en de oostelijke woestijn, versierden oude Egyptenaren graven en papyrus met fijngemalen blauwgroen malachietpigment. Verwijzend naar het hiernamaals als de Gebied van Malachiet, de oude Egyptenaren droegen het vermalen mineraal rond de ogen om het kwaad af te weren. Matig lichtecht maar zeer gevoelig voor zuren, en variërend in tonale consistentie, het gebruik van malachiet in de kunst ging door tot in de 19e eeuw. De Egyptenaren gebruikten ook groene aardepigmenten of mengden gele oker met blauwe azuriet om groene tinten te vormen.
Afkomstig in de buurt van Verona in Italië en op het mediterrane eiland Cyprus, gebruikten de Romeinen op grote schaal groene aarde voor decoratie. Volgens de blog Eclectic Light Company zijn er ook groene aardepigmenten aangetroffen in schilderijen uit Noord-Amerika en het Indiase subcontinent. Hoewel het aan intensiteit ontbreekt, wordt groene aarde tot op de dag van vandaag gebruikt. Misschien is het bekendste gebruik ervan echter in het onderschilderen van huidskleuren tijdens de middeleeuwen.
De Romeinen gebruikten ook verdigris als bron van groen pigment. Verdigris komt van nature voor wanneer koper, messing of brons in de loop van de tijd wordt blootgesteld aan lucht of zeewater. Opzettelijk gekweekt door koperen platen in fermenterende wijn te laten weken en het resulterende residu te verzamelen, was verdigris het meest levendige groen dat tot de 19e eeuw beschikbaar was.
Scheele is groen
In 1775 uitgevonden door chemicus Carl Wilhelm Scheele, was Scheele's green de eerste die arseen in zijn samenstelling bevatte. Hoewel het snel vervaagde, werd het groen van Scheele beschouwd als superieur aan eerdere verven vanwege zijn levendigheid. Het werd gebruikt in een reeks toepassingen, van kleurstof voor levensmiddelen tot verf voor kunstenaars. Onnodig te zeggen dat het groen van Scheele zeer giftig en kankerverwekkend was. Zowel fabrikanten als consumenten werden ziek of stierven door blootstelling aan het dodelijke pigment.
Kobalt groen
In 1780 ontwikkelde de Zweedse chemicus Sven Rinman een proces dat resulteerde in een kobaltgroene verbinding van kobalt en zink. Arthur Herbert Church, een Britse chemicus, publiceerde het proces van Rinmann in zijn boek, The Chemistry of Paints and Painting, waarin hij verklaarde dat kobaltgroen werd gecreëerd door 'met een alkalisch carbonaat een mengsel van de nitraten van kobalt en zink neer te slaan, en vervolgens sterk het verwarmen (na het wassen) van het gevormde neerslag ”.
'Als het op de juiste manier wordt voorbereid', vervolgde Church, 'is kobaltgroen een pigment van grote schoonheid en kracht.' Ondanks de mogelijkheid om de verhouding tussen zink- en kobaltoxiden tijdens de productie te variëren, was het pigment nooit puur groen, maar kreeg het een blauwachtige tint. Bovendien zorgden de hoge kosten en de slechte kleurkracht van kobaltgroen ervoor dat het beperkt werd gebruikt door kunstenaars.
Parijs groen
Parijs groen wordt ook wel smaragdgroen genoemd. In de handel verkrijgbaar in 1814, werd Paris green gebruikt als pigment, als rodenticide en insecticide. Parijse groen biedt meer duurzaamheid en verzadiging dan het groen van Scheele en bleek populair bij kunstenaars als Monet en Van Gogh. Variërend van bleek blauwgroen tot diepgroen, was Parijs groen relatief goedkoop om te vervaardigen. Het werd ook gebruikt als huisverf en in decoratief behang. Zeer giftig, werd stopgezet in de tweede helft van de twintigste eeuw.
Viridian
Viridian koos ervoor om hun methodologie geheim te houden en werd voor het eerst geproduceerd door chemici Pannetier en Binet in Parijs rond 1838. Het duurde nog 20 jaar voordat chemicus Guignet patenteerde op een proces om Viridian te vervaardigen, waardoor het pigment beschikbaar werd voor kunstenaars.
Viridian ontleent zijn naam aan het Latijnse woord viridis, betekenis groen. Viridian, een donkere tint van lentegroen, zit tussen groen en blauwgroen op het kleurenwiel. Viridian's schittering, uitstekende bestendigheid en gebrek aan giftigheid zorgden ervoor dat het al snel alle andere groene pigmenten overschaduwde. Gemakkelijk geadopteerd door Edvard Munch, Monet en Van Gogh, blijven de rijke blauwgroene tinten van viridian nog steeds in gebruik.
Groen in beeldende kunst
De aanwezigheid van Green in de kunstgeschiedenis is een bewijs van de suggestieve associaties met de natuur en het leven. Gecultiveerd door de overstroming van de rivier de Nijl, erkenden de oude Egyptenaren het groen van bloeiende gewassen als een symbool van wedergeboorte. Osiris, de oude Egyptische god van de onderwereld en wedergeboorte, werd afgebeeld met een groene huidskleur en de hiëroglief voor de kleur groen werd voorgesteld door de stengel van de papyrus.
Tijdens de middeleeuwen en de renaissance duidde de kleur van de kleding op sociale rang en bezigheid. Groen werd gedragen door kooplieden, bankiers en adel. Zowel de Mona Lisa als de bruid op het Arnolfini-portret van Jan van Eyck zijn in het groen afgebeeld, een indicatie van hun status.
Gebruikmakend van greens die tijdens de renaissance werden verfijnd, brachten barokke kunstenaars momenten van beweging en drama over met rijke groene tinten. Dromerige groene landschappen bevolkt door de welgestelden bepaalden de rococo-kunstbeweging, terwijl de groene tinten in het 19e-eeuwse realisme de sombere realiteit van de midden- en lagere klasse weerspiegelden. Daarentegen gebruikten pre-raphaelitische kunstenaars groen om schitterende kleding en gebladerte weer te geven.
Door het samenspel tussen licht en beweging vast te leggen, kreeg groen een nieuw leven onder de penseelstreken van de impressionisten. Expressionistische kunstenaars waardeerden in hun vervormingen en overdrijvingen emotie boven de werkelijkheid en gebruikten groen om nieuwe artistieke mogelijkheden over te brengen. Kubisten gebruikten groen als een hulpmiddel om een deel van de zwaarte van hun composities te verlichten en later brachten abstracte kunstenaars zoals Mark Rothko en Helen Frankenthaler de meeslepende aard van groen tot uitdrukking door middel van groene tinten op actieve doeken.
Groen in hedendaagse kunst
Hedendaagse voorbeelden van groen dat in de kunst wordt gebruikt, zijn net zo gevarieerd en uniek als groen zelf. In 1970 richtte Bruce Nauman twee muren op, plaatste ze 30 centimeter uit elkaar en hing groene lichten boven de opening. Aangemoedigd om door de claustrofobische ruimte te lopen, baadden leden van het publiek in groene fluorescentie terwijl ze verder schuifelden.
In 1998 gebruikte Olafur Eliasson een natriumzoutvariatie van fluoresceïne, uranine genaamd, om waterwegen in Duitsland, Noorwegen, IJsland, Zweden, Japan en de VS levendig groen te kleuren. Hij noemde zijn inspanningen het Green River Project.
In 2016 transformeerde de Noorse kunstenaar Per Kristian Nygard een galerie in Oslo in een organisch kunstwerk. Het verdelen van aarde en graszaad over een houten raamwerk bedekt met plastic platen, gecultiveerd door Per Kristian Nygard Niet rood maar groen, een contemplatief stuk dat de uitwisseling tussen architectuur en natuur onderzoekt.
Groen in fotografie
De verenigingen van Green worden nog steeds afgebeeld in zowel film- als digitale fotografische formaten. Het Australische duo Prue Stent en Honey Long combineren fotografie met performance, installatie en sculptuur en onderzoeken de relatie tussen het menselijk lichaam en de natuur. De Bush Babies-serie van Stent en Long combineert het groen van de natuurlijke omgeving met de naaktheid van het menselijk lichaam.
Een overkoepelend thema in de fotografie van Narelle Autio is de studie van menselijke interactie binnen groene ruimtes. Namia Green's portretten van zwarte en bruine onderwerpen tegen weelderig groen weerspiegelen de afwijzing van de fotograaf van de enge weergave van zwarte mensen in de kunst. Gefotografeerd door Steve McCurry, zijn de beroemde groene ogen van het Afghaanse meisje (Sharbat Gula) zowel angstaanjagend als gekweld en prikken ze de blik van een toeschouwer. Ren Hang (link NSFW), bekend om zijn seksueel expressieve beelden, vertrouwde vaak op groen voor contrast, context en leven.
Landschaps- en architectuurfotograaf Andreas Gursky past groen vaak toe als visuele pauze in zijn werk. Modefotograaf Miles Aldridge gebruikt groen als een surrealistisch penseel met het surrealistische. Macrofotografen zoals Tomas Shahan signaleren tijd, plaats en sfeer en hebben groen als onvermijdelijke achtergrond voor hun minuscule natuurlijke onderwerpen. En de dynamische werken van Pep Ventosa zien groen als een overheersende aanwezigheid in haar series In de ronde, bomen.
Groen heeft ook applicaties op de camera. Bij zwart-witfotografie worden groene filters voornamelijk gebruikt voor het fotograferen van planten, waarbij groen gebladerte wordt gescheiden van felgekleurde bloemen. Bij landschapsfotografie maken groene filters organische groentinten lichter, waardoor een afbeelding er natuurlijker uitziet.
Conclusie
Ondanks zijn late aankomst op het palet van de kunstenaar, wordt de veelzijdigheid van groen weerspiegeld in zijn vele connotaties. Groen wordt geassocieerd met vernieuwing en wedergeboorte, maar ook met het digitale landschap, geld, jaloezie en ziekte. Van oude kunst tot hedendaagse beeldcultuur, groen heeft ons begrip van de omgeving om ons heen gevormd. Met een onmetelijke diepte en overvloed is groen de kleur van de natuur en het leven.
Deel met ons uw foto's die groen gebruiken in de opmerkingen hieronder.
Dit vind je misschien ook leuk:
- Mastering Color Series - The Psychology and Evolution of the Color RED en het wordt gebruikt in fotografie
- Mastering Color Series - De psychologie en evolutie van de kleur GEEL en het gebruik ervan in fotografie
- Mastering Color Series - De psychologie en evolutie van de kleur BLAUW en het gebruik ervan in fotografie
- Mastering Color Series - De psychologie en evolutie van de kleur ORANJE en het gebruik ervan in fotografie
- Mastering Color Series - The Psychology and Evolution of the Color PURPLE en het gebruik ervan in fotografie
- Mastering Color Series - The Psychology and Evolution of the Color PINK en het gebruik ervan in fotografie
