Een gastpost door Luke Townsend.
Met de steeds groeiende aanwezigheid van online sites voor het delen van foto's, zoals Flickr en Facebook, worden zowel amateurs als professionals elke dag gebombardeerd met miljoenen afbeeldingen om te observeren en te bestuderen. Fotografische meesters zoals Richard Avedon, Irving Penn, Yousuf Karsh en Steven Meisel hebben jarenlang iconische beelden gemaakt die fotografen van alle niveaus hebben gebruikt om lichttechnieken te bestuderen en te vergelijken. Het is logisch dat een fotograaf foto's bestudeert om zijn kennis te vergroten, maar een meer filmische benadering kan niet alleen nuttig blijken te zijn, maar ook ontspannend.
Het is tijd om de foto's neer te leggen, een hapje te eten, de afstandsbediening en lekker voor de televisie te kruipen. Wat bedoel ik? Het vermaak om je ogen urenlang aan de buis vast te houden, kan je vaak afleiden van het opmerken van de basisverlichtingspatronen die je zo snel opmerkt als je een foto oppakt, in feite als je de verschillende methoden die u gebruikt, vergeet u misschien om op de plot te letten. Zorg ervoor dat je om een TiVo voor Kerstmis vraagt als je begrijpt wat ik bedoel.
Waarnaar te zoeken
Klassieke verlichtingspatronen die fotografen van alle ervaringen zouden moeten kennen, zijn sinds de dagen van Michelangelo, Rembrandt en Leonardo Da Vinci door de wereld van oude kunst gesijpeld. Terwijl we door de populaire tv-shows House M.D., Mad Men en een knaller uit het verleden, Cheers, lopen, blijf uitkijken naar de vier klassieke verlichtingsstijlen: Short Light, Broad Light, Split Light en Rembrandt Light.
Kort licht
Kort licht is wanneer het hoofdlicht de zijkant van het gezicht verlicht dat van de camera is afgewend. Met andere woorden: de kant van het gezicht die het dichtst bij de camera staat (de brede kant) is meestal in de schaduw en de neus is naar het licht gericht. Dit is meestal het populairst omdat het drama in een scène creëert door de contouren van het gezicht te benadrukken, maar ook helpt om het gezicht uit te dunnen dat het meest vleiend is voor onderwerpen, vooral bij vrouwen.
In House M.D. kun je aan deze gsm-kiekjes zien dat dokter 13 (hierboven) vrij vaak in kort licht wordt gefilmd. Merk op dat het deel van haar gezicht dat het dichtst bij de camera is (de brede kant) minder licht heeft, wat resulteert in meestal schaduw. Merk ook op hoe het haar gezichtsstructuur dun maakt.
Hetzelfde geldt voor dokter Wilson (hierboven) aan de linkerkant, evenals het voorbeeld van dokter House en Wilson samen buiten. Kort licht werd hier gebruikt om het drama te creëren dat verband houdt met de nachtelijke omgeving. Ga nog een stap verder en je kunt de toevoeging zien van een scheidingslicht, gebruikelijk voor studioverlichting, om de onderwerpen een dimensie te geven en ze te scheiden van de achtergrond.
In deze donkere, dramatische scène van de populaire show Mad Men zie je creatief directeur Don Draper (hierboven) kort aangestoken terwijl hij in een donkere hoek van een restaurant zit waar de aanwezigheid van een enkele kaars werd gebruikt als een gids voor waar het licht zal schijnen.
De tijd gaat terug naar 1986 en je kunt Cheers-serveerster Diane Chambers (hierboven) betrappen die kort verlicht is in een restaurant waar ze een leuk weekend verpest voor bar-eigenaar Sam Malone. Merk nogmaals op dat de brede kant van het gezicht grotendeels in de schaduw is met een klein stukje licht.
Spring een paar seizoenen vooruit en je zult de nieuwe Cheers-manager Rebecca Howe kort verlicht zien. In beide voorbeelden kun je ook duidelijk het uiterlijk herkennen van scheidingslichten die de acteursfiguren schetsen.
Breed licht
Breed licht is precies het tegenovergestelde van kort licht waarbij het hoofdlicht de kant van het gezicht verlicht dat zich het dichtst bij de camera bevindt, vandaar de naam breed. Hier wordt de neusschaduw op de korte zijde geworpen en is de neus gericht tegen de richting van het hoofdlicht in. Je ziet dit licht veel in de mode-industrie en wordt steeds populairder in de zwaar filmische shows. Het heeft de neiging om het onderwerp zwaarder te maken en u in staat te stellen meer van het gezicht te zien, wat traditioneel bij een vrouw als minder vleiend wordt beschouwd.
Je kunt in deze voorbeelden hierboven zien van House M.D. waar doktoren Taub en Wilson beide bord verlicht zijn. Merk op hoe hun neuzen weg zijn gericht van de richting van het licht waar de meest verlichte kant van het gezicht zich het dichtst bij de camera bevindt. Merk zoals eerder op dat de toevoeging van het scheidingslicht tegenover het hoofdlicht helpt om het onderwerp te definiëren.
In sommige gevallen kun je dit licht associëren met een 'kracht'-licht dat het onderwerp domineert, zoals het geval is met Mad Mens Don Draper (boven, rechts) in het begin van deze scène en Cheers' Sam Malone (boven, links) terwijl hij ontwaakt uit een vreselijke nachtmerrie.
Gespleten licht
Gespleten licht spreekt voor zich. Bij korte en brede belichting is er een zichtbare lichtvlek aan de schaduwzijde van het gezicht, maar wanneer de vlek verdwijnt en slechts de helft van het gezicht verlicht is, is dit, zoals de naam al doet vermoeden, gespleten licht. Gespleten licht is erg dramatisch en wordt niet vaak gebruikt bij portretten, maar het is populairder geworden in film en televisie. Sommigen noemen het het stripboek schurklicht.
In House M.D. wordt dokter House (hierboven) heel vaak aangestoken in deze methode vanwege zijn dramatische, vulgaire houding die verband houdt met zijn consistente leugens en manipulatieve bedrog. Klinkt als een stripboekschurk voor mij!
Roger Sterling van Mad Men (hierboven) wordt ook vaak in split-light gezien tijdens deze intense scènes vanwege de stressvolle taak als partner bij het SCDP Ad Agency. De grote onheilspellende schaduwen bepalen de sfeer voor de kijker.
Rembrandt Light
Rembrandt-licht is traditioneel kort licht waarbij de neusschaduw aansluit op de wangschaduw, waardoor een klein driehoekig lichtvlekje ontstaat aan de schaduwzijde van het gezicht. Beroemd gemaakt door de Nederlandse meester-schilder Rembrandt, je kunt dit effect niet alleen in kort maar ook breed licht zien. Houd er rekening mee dat Rembrandt-licht zowel kort als breed licht kan zijn, maar niet al het korte en brede licht is Rembrandt-licht. HUH? Het is makkelijk. Als de neusschaduw GEEN verbinding maakt met de wangschaduw, is het GEEN Rembrandt-licht. Een andere klassieke regel voor deze techniek is dat het driehoekige lichtvlekje niet langer mag zijn dan de neus en niet breder dan het oog. Je kunt in het onderstaande voorbeeld alle afbeeldingen in deze post zien die ook van Rembrandt licht zijn.
Tot slot
Nu je meer vertrouwd bent geraakt met de vier klassieke verlichtingstechnieken en hoe ze worden gebruikt in de dagelijkse populaire televisie en niet alleen in fotografie, kun je de volgende keer dat je jezelf op de bank ploft om naar je favoriete programma te kijken, kijken of je de verschillende kunt zien stijlen. Houd goed in de gaten hoe ze worden gebruikt in overeenstemming met de omgeving en sfeer van de scène. Het zal je misschien verbazen hoe vaak deze veelgebruikte technieken voorkomen en met een beetje oefening hoe gemakkelijk ze te herkennen zijn. Een supersnelle, leuke en betaalbare manier om je oog te trainen in verlichting vanuit je luie stoel.
Bekijk meer van Luke's werk op zijn website of Facebook-pagina.