door Steven McConnell
Hoe maak je je fotografie zinvoller, ontroerender en unieker?
De laatste tijd ben ik gefascineerd door het idee dat onze motivaties een aanzienlijke invloed hebben op de kwaliteit van de fotografie die we maken.
Dit sentiment komt bijzonder goed tot uiting in The Foutainhead van Ayn Rand. Het personage is meer een architect dan een fotograaf, hoewel zijn lessen van toepassing zijn op elke kunstenaar die geweldig werk wil maken:
"Niets kan redelijk of mooi zijn, tenzij het is gemaakt door één centraal idee, en het idee bepaalt elk detail. Een gebouw leeft, net als een man. Zijn integriteit is om zijn eigen waarheid te volgen, zijn enige thema, en zijn eigen enige doel te dienen. "
Iedereen tevreden stellen werkt niet
In de roman maakt de held een sterk punt dat, wanneer kunstenaars proberen te voldoen aan concurrerende behoeften, ze de neiging hebben om ongeïnspireerde, zielloze compromissen te sluiten.
In de context van architectuur zou het er als volgt uit kunnen zien:
- Een gebouw krijgt een indrukwekkende gevel, omdat de eigenaren indruk willen maken op de buren.
- Het houdt zich aan de regels van traditionele architectuur, want dat is wat de baas van de architect wil.
- Het heeft een opvallende uitstraling, omdat de architect weet dat het een goede manier is om wat publiciteit naar zich toe te trekken.
- De materialen worden gedicteerd door het budget, in plaats van hun geschiktheid voor de taak.
Enzovoorts.
Het punt van de held is dat het mooiste gebouw er een is die een enkel, onverzettelijk doel volgt: de meest leefbare ruimte creëren voor de mensen die er zullen wonen.
Waarom maken we foto's?
Ik denk dat we als fotografen vaak in dezelfde val zijn gelopen. Ofwel zijn we ons niet bewust van onze motieven, ofwel verliezen we bewust de focus omdat we proberen te veel doelen te bereiken.
Daarbij stoppen we met het maken van kunst en beginnen we met het maken van generieke goederen.
Wat drijft ons?
Ik heb de laatste tijd veel aandacht besteed aan wat mij drijft en hoe dit de fotografie die ik maak, beïnvloedt.
Voor mij persoonlijk merk ik dat fotografie als middel dient om deze doelen te bereiken:
- Een manier om ergens aan te ontsnappen.
- Een manier om goedkeuring te krijgen.
- Een manier om mezelf uit te dagen.
- Een manier om een verschil te maken.
Geen van beiden heeft gelijk of fout, beter of slechter. Maar sommige zijn meer bevorderlijk voor een krachtigere focus. Wat op zijn beurt tot sterkere resultaten leidt.
Fotografieopdracht
Laten we zeggen dat ik een vrije dag heb en ik besluit die te besteden aan het maken van foto's. Waar ga ik heen? Wat moet ik fotograferen? Aan wie laat ik de foto's zien?
Als ik bijvoorbeeld de dag benader vanuit een ruimte waarin ik goedkeuring nodig heb, dan zal mijn focus extreem breed zijn. Alles of iedereen die mij herkenning geeft, zal in die behoefte voorzien.
Ik ben vrij om foto's te maken van alles, van het operagebouw tot de kat van mijn buurman, en te laten zien wat ik heb gedaan met mijn vrienden, familie, andere fotografen op online forums enzovoort.
Focus verkleinen
Als ik echter bewust besluit deze dag te maken over het verschil maken voor iemand, dan wordt mijn focus aanzienlijk smaller.
Ik kan bijvoorbeeld nog wel een foto gaan maken van het Opera House. Maar een mooie foto, die ook door miljoenen mensen is gemaakt, is nu niet voldoende.
Als ik mezelf ter verantwoording wil roepen en deze dag echt wil maken om met mijn fotografie het verschil voor iemand te maken, zal ik veel dieper moeten graven.
Kunst maken
Ik zal waarschijnlijk kijken naar de problemen die het vandaag de dag met zich meebrengen (kunst versus politiek, behoefte aan financiering en herontwikkeling, moderne samenleving versus kunst, bezuinigingen, mensen die het allemaal laten werken) en proberen foto's te maken die die verhalen op een krachtige manier vertellen .
Mijn publiek zou ook veel smaller zijn - ik zal in contact moeten komen met mensen die dergelijke foto's nodig hebben en deze als een geschenk aan hen aanbieden.
Uiteindelijk zouden 99,999% van de mensen in de wereld die foto's nooit zien of waarderen. Maar degenen die dat wel doen, omdat ze echt interesse hebben in het verhaal dat ik heb verteld, zullen voor altijd worden aangeraakt.
Standaard is niet goed genoeg
Als we aan ons lot worden overgelaten, zullen onze hersenen een doel voor ons kiezen, afhankelijk van de bedrading uit ons verleden.
Omdat we mensen zijn, gaan we meestal standaard naar de ruimte voor 'ontsnappen' en 'goedkeuring krijgen'. Helaas geeft die headspace aanleiding tot generieke resultaten.
Ontsnappen is een krachtige motivator, maar het is vaag. Je kunt overal ontsnappen en zo ongeveer alles doen waaraan je probeert te ontsnappen.
Het verlangen naar goedkeuring is nog krachtiger, maar gaat hand in hand met angst voor afkeuring, wat het moeilijk maakt om iets origineels te zeggen.
Ik merk dat ik de beste fotografie produceer als ik bewust uit 'mezelf uitdagen' of 'het verschil maken' denk.
Het doel is veranderlijk
We hebben de controle over onze motieven - niet andersom. Dat betekent dat we de volledige controle hebben over het niveau van fotografie dat we produceren.
De eerste stap is bewustwording. Elk moment kunnen we ons afvragen: wat drijft mij nu? Welk doel dien ik?
De tweede stap is verandering. Als we ontdekken dat we te veel meesters dienen, kunnen we ons doel veranderen in een doel dat ons een krachtigere focus geeft.
Dus, wat is je fotografie-opdracht voor vandaag? En, nog belangrijker, waarom?
Steven McConnell is een familiefotograaf bij Family Photography Sydney. Je kunt met hem in contact komen op Google+. en Twitter.