Een gastpost door Dave Powell van www.shoottokyo.com.
Handige technische informatie over de Canon 24-70mm f / 2.8
filter diameter: 77 mm
minimale scherpstelafstand: 0,38 m / 1,25 ft.
minimaal diafragma: f / 22
Kosten: ~ $ 1.100 USD
Ik gebruik deze lens voor ongeveer 50% van mijn opnamen. Ik heb 8 lenzen uit de Canon L-serie en ik pak deze van de twee keer.
Het vertelt me dat ik meer tijd met mijn andere lenzen moet doorbrengen, maar het vertelt me ook hoe geweldig deze lens echt is.
Ik hou van het uiterlijk en het gevoel van deze lens, maar ik hou vooral van de veelzijdigheid en de reeks foto's die ik ermee kan maken. Ik hou ook van het gewicht ervan, omdat het de camera een goed, sterk gevoel geeft.
Vaak wil ik geen cameratas bij me hebben. Dit geldt vooral voor mij als ik op stap ben met mijn gezin of gewoon een boodschap doe. Soms wil ik gewoon een camerariem over mijn schouder gooien als ik de deur uit ga. Ik wil echter wel alle onderwerpen die ik tegenkom of momenten die we zullen hebben, kunnen vastleggen.
Vaak zal mijn zoon Kai aan de overkant van de tafel staan en wil ik gewoon snel een foto maken zonder te hoeven bewegen om de foto in te stellen. Mijn ultragroothoeklens kan te veel van de scène vastleggen. Een van mijn prime-lenzen, zoals mijn 85 mm, kan te strak bijsnijden of te dichtbij zijn om scherp te stellen. Mijn 24-70 mm is perfect om in te zoomen op de juiste brandpuntsafstand en het moment voor mij vast te leggen. Het is breed genoeg om meer van de scène vast te leggen, maar kan ook inzoomen voor een strakke uitsnede wanneer ik dat wil. Een minimale scherpstelafstand van 0,38 m of 1,25 voet maakt het perfect voor fotograferen over de tafel of zelfs voor iemand die naast je zit.
Het is ook een geweldige lens voor familiefoto's, omdat hij breed genoeg is om het hele gezin binnen te halen, maar zonder enige vertekening van de kenmerken die je kunt krijgen met een ultragroothoeklens.
Als ik in een stad woon, ben ik vaak op treinstations die vol actie zijn en een veelzijdige lens nodig hebben om alles vast te leggen. Ik had deze foto van de Toyoko-lijn van Shibuya Station en de snelweg eronder niet kunnen maken als ik niet had kunnen uitzoomen tot 24 mm. Ik moest ook uitzoomen, zodat ik dit kan vastleggen op de komende trein (net voordat hij me raakte) en op de perrons aan elke kant. Toen ik Shinjuku Station verliet, wilde ik deze zakenman vangen terwijl hij het Shinjuku Eye passeerde en moest inzoomen om alleen hem en ‘het oog’ te isoleren en de rest van de waanzin van Shinjuku Station weg te laten.
Een van de dingen die ik zo leuk vind aan mijn 16-35 mm, zijn de landschappen die ik kan vastleggen. Als ik er geen ben, kan ik met mijn 24-70 mm breed genoeg worden om het landschap vast te leggen zoals je op deze foto's kunt zien; monniken in een tempel aan de rand van Ankor Wat in Cambodja, bewakers rondom de Changdeok-kung-tempel in Seoul, Zuid-Korea, Tokyo Tower in de schemering en het International Forum in Tokio.
Met een maximaal diafragma van f / 2.8 maakt het ook geweldige nachtfotografie mogelijk zonder dat je je ISO te hoog hoeft te verhogen, zodat je veel ruis in de foto's introduceert, zoals je kunt zien op deze foto's van de Cherry Blossoms langs Meguro River in Nakameguro. Dit was de reden dat ik deze lens verkoos boven de 24-105 f / 4.0. Het verlies aan brandpuntsafstand werd gemakkelijk gecompenseerd door een stop van het licht.
Soms doen zich portretmogelijkheden voor en is het fijn om snel te kunnen reageren.
Soms wil je de mogelijkheid hebben om creatiever te worden met de scherptediepte en het diafragma van f / 2.8 laat dat mooi toe.
… En soms ben je gewoon aan het wandelen en wil je vastleggen wat je ook tegenkomt, zoals; dit blad is gevonden in een tempel bij mijn huis na een regenbui, Domo-kun die het NHK-gebouw in Seiiku beschermde, of deze aanvalshond in Dalat Vietnam.
Zoals je kunt zien, kun je met de 24-70 mm f / 2.8 een breed scala aan onderwerpen vastleggen. Het is een geweldige rondwandeling en een reislens. Ik krijg vaak de vraag “Ik wil een mooie lens, wat raad je aan?”. Mijn antwoord is deze elke keer.
Dave Powell is een fotograaf uit Tokio, Japan. Hij schrijft de fotografieblog van Shoot Tokyo. Je kunt meer van zijn werk zien op www.shoottokyo.com of hem volgen op Twitter.