Op een bepaald punt in je fotografiereis ben je misschien gefascineerd door foto's van levende wezens in detail, bloemen van dichtbij en in het algemeen intieme vergezichten, die misschien onopgemerkt blijven in onze dagelijkse kijkgewoonten. Dergelijke opnamen worden gewoonlijk omschreven als macrofotografie.
Het doel van dit artikel is om u theoretisch en praktisch inzicht te geven, om u te helpen bij het selecteren van lenzen voor macrofotografie met brandpuntsafstanden die geschikt zijn voor uw stijl.
Wat is macrofotografie?
De Collins English Dictionary definieert macrofotografie als: extreem close-upfotografie waarbij het beeld op de film zo groot of groter is dan het object. Om deze definitie uit te breiden naar de wereld van digitaal, kan het woord "film" worden vervangen door "sensor".
De termen vergroting en reproductieverhouding (RR) zijn twee manieren om deze definitie te kwantificeren. Ze beschrijven hoe groot de opname op de sensor is in vergelijking met het onderwerp dat u fotografeert.
- "Zo groot als" betekent dat welk object dan ook wordt vastgelegd, het even groot is als de sensor als in het echt (vergroting van 1x of x1 en RR van 1: 1).
- "Groter dan" betekent dat als het beeld op de sensor N keer de werkelijke levensgrootte van het onderwerp is, de vergroting dan Nx is en de RR N: 1.
Er moet een belangrijk onderscheid worden gemaakt tussen de afbeelding op de sensor en de afgedrukte afbeelding. Een object van 1 cm dat op een sensor van 1 cm is vastgelegd, kan op een typische afdruk van 10 x 15 cm zo veel groter zijn dan 1 cm.
Het is belangrijk op te merken dat niet alle lenzen in staat zijn om 1x (1: 1) vergroting te bereiken, zelfs als ze macro in hun naam hebben. Het is dus belangrijk om tijdens uw versnellingskeuze te weten wat een echte macro is in plaats van een op de markt gebrachte 'macro'-lens. Dit betekent niet dat je met die lens geen adembenemende close-up foto's kunt en wilt maken, het betekent alleen dat je alleen lagere vergrotingen en RR's kunt bereiken (bijv. Een 0.25x vergroting = RR van 1: 4)
Nu we het rijk van macrofotografie hebben gevestigd, zijn er een aantal andere termen die essentieel zijn in dit artikel.
Andere definities
Minimale scherpstelafstand (MFD). Dit is de constructiekarakteristiek van een lens. Volgens Nikon is MFD de kortste afstand waarop een lens kan scherpstellen. In het geval van DSLR-camera's wordt de focusafstand tot het onderwerp gemeten vanaf de brandpuntsvlakmarkering op de camerabehuizing, niet vanaf de voorkant van de lens. MFD is belangrijk omdat 1: 1 of levensgrote RR alleen gebeurt op de MFD van een echte macrolens.
De brandpuntsvlakmarkering op een D750 wordt hieronder links van het draagriemhandvat weergegeven.
Minimale werkafstand (MWD). Dit is de afstand van het onderwerp tot de voorkant van de lenscilinder (exclusief de lensdop indien gebruikt), terwijl de lens is ingesteld op de maximale vergroting (d.w.z. de MFD).
Op internet zijn er verschillende tools om de MWD te berekenen. Dit is een kenmerk van de combinatie van lens en camera, aangezien verschillende camera's op een verschillende manier bijdragen aan de MWD (ook al is dat minimaal). Hieronder ziet u een eenvoudige grafiek die MFD en MWD illustreert.
Het doel van dit artikel is om praktisch het verschil in minimale werkafstand tussen twee lenzen met verschillende brandpuntsafstanden aan te tonen, evenals enkele implicaties die voortvloeien uit dit verschil.
Uitrusting en instellingen
Voor de voorbeelden die in dit artikel worden gebruikt, zijn twee macrolenzen, de Tokina 35mm f2.8 en de Sigma 150mm f2.8 gemonteerd op een Nikon D750. Dit zal het MWD-verschil aantonen tussen twee aanzienlijk verschillende brandpuntsafstanden (kort versus lang).
Het ondersteunende platform (allerbelangrijkste voor macrofotografie) bestond uit een SIRUI T-025X koolstofvezelstatief, een Manfrotto 410 Junior Geared Tripod Head en een Velbon Super Magnesium Slider Macro Rail. Er werd een Nikon ML-L3-afstandsbediening gebruikt om de sluiter te activeren om extra trillingen te vermijden.
Snelle vergelijking
Laten we beginnen met een 1: 1 macro-opname van een alledaags item zoals een munt. Op de onderstaande foto's is de munt 1: 1 geschoten met zowel de 35 mm als de 150 mm lenzen. Er werden linialen geplaatst om de sensorgrootte van 35,9 x 24,0 mm weer te geven. Het verschil van een paar mm is waarschijnlijk een fout bij het instellen van de liniaal van mijn kant.
35 mm lens
Liniaal in cm en mm die de grootte van het beeld op de sensor aangeeft. Dit is 1: 1, wat 24x36 mm zou zijn.
De afstand die nodig is om de munt op 1: 1 te schieten met de 35 mm-lens.
150 mm lens
1: 1 opname met de beeldgrootte op de sensor, 36 mm, wat volledig 100% is voor een volformaat sensor van 24x36 mm.
De afstand die nodig is om de munt op 1: 1 te schieten met de 150 mm-lens.
Ik heb een MWD van 19,5 cm gemeten voor de 150 mm en slechts 1,8 cm voor de 35 mm!
Om te zien hoe dit grote verschil een realistisch opnamescenario beïnvloedt, stond de eigenaar van een nabijgelegen bloemenwinkel me toe om zijn terrein en prachtige bloemen te gebruiken. Lees verder voor meer info hierover.
Macrofotografie maken van bloemen met verschillende brandpuntsafstanden
Om de hieronder getoonde 1: 1-foto te krijgen, moet de 35 mm-lens zich daadwerkelijk bovenop de lamp bevinden, zoals weergegeven in de tweede opname.
Een vergelijkbare opname is gemaakt met de 150 mm-lens.
35 mm lens dichtbij om een 1: 1 opname te maken.
Hoewel het veel comfortabeler is om een vergelijkbare foto te maken met de 150 mm-lens.
De instellingen voor beide bloemmacro-opnamen waren zoals hier te zien.
Brandpuntsafstand is nog belangrijker bij macrofotografie
Macrofotografie is spannend. In de woorden van de Romeinse Vishniac: “In de natuur is elk stukje van het leven prachtig. En hoe meer vergroting we gebruiken, hoe meer details naar voren komen, perfect gevormd, zoals eindeloze sets dozen in dozen. "
In mijn ervaring heeft macro echter meer uitrusting en technische overwegingen dan andere populaire onderwerpen (bijvoorbeeld portret of landschap), vooral als de vergroting toeneemt. Een belangrijk punt van zorg is de minimale werkafstand van de gebruikte lens (echte macro of niet). Dit zal naar mijn mening in belangrijke mate het gebruiksgemak van de lens bepalen en de daaropvolgende bereidheid die je al dan niet toont om macrofotografie te doen.
Problemen met werkafstand
Afgezien van statische onderwerpen, waar je misschien een korte MWD kunt behandelen. Maar als je op een gegeven moment bijen of andere levende wezens wilt schieten, dan wil je waarschijnlijk een langere MWD. Dit zal je helpen om je onderwerp niet weg te jagen en ook om te voorkomen dat je erdoor gebeten / gestoken wordt.
Bovendien en belangrijker: een langere werkafstand geeft toegang tot meer licht (natuurlijk of flitslicht). Je kunt je de beperkingen voorstellen die proberen om extra licht te introduceren in de 35 mm-opstelling die hierboven wordt weergegeven. Het wordt nog meer krap als u close-uplenzen introduceert of lensomkering uitvoert om nog hogere vergrotingen te bereiken.
Een ruwe voorgestelde werkclassificatie van brandpuntsafstanden in macrofotografie zou als volgt kunnen zijn:
- Brandpuntsafstanden tot 60 mm - Nuttig bij productfotografie (bijv. Sieraden) en kleine objecten die benaderd en belicht kunnen worden in een gecontroleerde omgeving.
- 60-150 mm - Met voorzichtigheid te gebruiken voor insecten, bloemen en kleine voorwerpen op grotere afstand.
- Boven 150 mm - Ideaal voor beestjes waar extra werkafstand en extra verlichtingsopties de voorkeur hebben.
Ten slotte zijn er nog andere overwegingen, zoals perspectiefverschillen door verschillende brandpuntsafstanden. Deze zijn meer esthetisch dan technisch en vallen niet binnen het bestek van dit artikel.