In deze post verkent fotograaf en auteur David duChemin van PixelatedImage en @ PixelatedImage op Twitter de hoogte- en dieptepunten van het vinden van je fotografische niche, groef en het vermijden van de sleur.
Op zaterdag 18 juli kwamen fotografen over de hele wereld samen om te wandelen en te fotograferen op de Scott Kelby Worldwide Photowalk. Hier in Vancouver liepen we langs de prachtige zeewering van Stanley Park en eindigden met iets anders. Fotograaf Dave Delnea en ik brachten 3 fantastische modellen en een vrachtwagen vol verlichting mee om deelnemers de kans te geven om te fotograferen en te spelen op een manier die ze normaal niet zouden hebben. Dave en ik gaven minimaal les, speelden mee met de fotowandelaars en schoten tot de zon onderging. Ik ging naar huis met meer enthousiasme over fotografie dan in een tijdje, met een hoofd vol ideeën en inspiratie. Ik kwam ook iets tegen dat ik al een tijdje probeer te verwoorden, en het betreft nissen, groeven en sporen.
De meeste fotografen die hun vak proberen te combineren met de handelswereld, zullen uiteindelijk een niche vinden - een hoek die ze op de markt verdiepen die het beste aansluit bij hun unieke vaardigheden, passies en visie. Het is een krachtige plek om op de markt te brengen. Het is ook een gevaarlijke plek om creatief te zijn. Een nis verschilt alleen in een aantal graden van een sleur, denk ik. Het is gemakkelijk om je dagen zo gefocust te houden op wat je fotografeert en de creatieve vaardigheden die nodig zijn om die foto's te maken, dat je zo gespecialiseerd wordt dat je andere vaardigheden roestig worden. Als je die vaardigheid toch niet gebruikt, wat maakt het dan uit, toch? Het maakt veel uit, want creativiteit ontstaat door het combineren van meerdere niet-gerelateerde elementen, en hoe meer daarvan - inclusief je vaardigheden en ervaringen - waaruit je kunt putten, hoe beter.
Als fotografen concentreren we ons zo sterk op onze techniek dat we het risico lopen een beetje te gefocust te worden. We fotograferen zoals we fotograferen zo graag dat we andere mogelijkheden vaak niet onderzoeken. Hier is waar de fotowandeling me deze les opnieuw heeft geleerd. Ik ben een internationale opdrachtfotograaf die gespecialiseerd is in humanitaire en wereldfotografie. Het resultaat is dat ik niet vaak mooie modellen fotografeer. Ik gebruik niet vaak meer dan aangepast natuurlijk licht, dus de kans om met mijn flitsers, softboxen en gels te spelen doet zich niet al te vaak voor. Nee, het is erger dan dat, ik laat de kansen gewoon niet gebeuren. Maar de paar uur die ik besteedde aan het fotograferen van een paar mooie vrouwen in omgevingen en licht waar ik normaal niet mee zou spelen, gaven me nieuwe inzichten, nieuwe ideeën en nieuwe oplossingen voor problemen die ik op het veld tegenkom. En beter nog, die paar uur sloegen me uit een sleur en in een groef. Ik wist niet dat ik in een sleur zat, meestal pas als we wakker worden door het geluid van onze creativiteit die de zijkanten van het ding raakt. Maar het was. Mijn niche was mijn sleur geworden.
Een groef verschilt van zowel een nis als een sleur. Waar een niche marketingpraat is, en een sleur een plek is waarin we creatief vastlopen, is een groef een kanaal dat ons leidt, onze creatieve energieën stroomt, die energieën puur in één richting laat stromen zonder dat we moeite hoeven te doen om te sturen hen. Een groove is een geweldige plek om te zijn. Het is een plek waar ruimte is om te spelen, te verkennen en moedig fouten te maken. Waar een niche van toepassing is op mensen met commerciële belangen, is een groove voor ons allemaal, een plek waarnaar we als creatievelingen streven.
Een groove creëer je niet, maar je kunt er wel de weg voor bereiden. Door aan je vaartuig te werken en de hoeken te verkennen, ben je onaangeroerd gebleven. Leer meer over off-camera verlichting, leen een Tilt / shift lens voor een week, speel met een 4 × 5 veldcamera. Als je de tijd in een natte donkere kamer nog nooit uit het oog bent verloren, volg dan een cursus en kijk wat je kunt leren. Als je de hele tijd mensen fotografeert, volg dan een landschapscursus en leer van hun fanatieke zoektocht naar licht. Ga vroeg op pad voor een week fotowandelingen bij de dageraad, of blijf laat weg en fotografeer alleen als de zon onder de horizon zakt. Ontdek spelen opnieuw. Stop met zo serieus te zijn. Plak de scherpstelring vast, maak handmatig opnamen of geef uw werk een week lang alleen in zwart-wit weer. Als je een werkende fotograaf bent, doe dan de moeite om je niche niet je sleur te laten worden. Als je een hobbyist bent, dan heb je de luxe dat je geen niche nodig hebt, maar de gevaren van wakker worden in een sleur zijn niet minder van jou. Hoe je het ook doet, spring over de sleur en vind een groef.
David duChemin is een internationale opdrachtfotograaf gevestigd in Vancouver, Canada. Zijn niche is humanitaire en wereldfotografie, zijn sleur wordt vaak aangetroffen in natuurlijk verlichte portretten, en zijn groove is overal waar hij kan ontsnappen aan de homogeniteit en gelijkheid van de westerse cultuur. David is de auteur van het bestverkochte boek, > Within The Frame, The Journey of Photographic Vision, en zijn nieuwste boek, VisionMongers, Making a Life and a Living in Photography, komt uit in november 2009. David kan bloggen op PixelatedImage.com/blog en op Twitter @PixelatedImage.