Onze commerciële fotograaf spotlights gaan verder met reisfotograaf Julien Capmeil. Juliens werk is verschenen in tal van publicaties, waaronder GQ, Mens Journal, Oprah, Japanese Vogue, German Vanity Fair en een indrukwekkend lange lijst met covers en editorials van Conde Nast Traveler. Julien, geboren en getogen in Sydney, Australië, roept nu New York City naar huis.
Wat was je eerste camera en wat interesseerde je in fotografie?
Het was een Pentax K1000, een geweldig werkpaard voor startups. De camera zelf was destijds zo nieuw. Ik bedoel, je had toen je standaard Nikon's en Canon's, maar dit was volledig werkbaar en het leidde me door de basisprincipes van fotografie. Het is nogal verbazingwekkend hoe ver de fotografie in zo'n korte tijd is gekomen. Als iemand de wens heeft om fotograaf te worden, hoeft hij niet langer daar te zitten en $ 50 te besteden aan het maken van een contactblad, of film- en doka-kosten. Veel van de kosten worden verwijderd, waardoor de toetredingsdrempel veel lager is. En ik denk dat dat een goede zaak is.
Het feit dat ik niet kon tekenen, irriteerde me enorm, dus fotografie was het op één na beste.
Ik wou nog steeds dat ik kon tekenen! Een vriend van mij volgde een fotocursus en hij ging naar een theater om een foto te maken van een show die gaande was, en het had een filmisch gevoel en het was zo gemakkelijk om alles samen te zien komen (zoals verondersteld te tekenen ) en het was een manier om visueel te spreken, maar toch op een manier die ik kon doen en interpreteren. Met fotografie krijg je een techniek en het vermogen om met mensen op verschillende niveaus te communiceren en dat is geweldig.
Hoe lang werk je al als professionele fotograaf? Hoe ben je overgestapt naar fulltime?
Ik zou zeggen dat het ongeveer 7 jaar geleden is. Ik was een fulltime assistent voor een geweldige vriend en mentor, het was zo'n geweldige baan dat het moeilijk was om weg te gaan. Uiteindelijk begon ik aan de deur te kloppen om het water te testen en het werk sijpelde naar binnen. Uiteindelijk had ik mijn voet genoeg door de deur dat het tijd was om te assisteren. Gelukkig was het gezien een vrij vloeiende overgang.
De vrouw voor wie ik werkte, deed een paar verhalen voor Conde Nast Traveler, en ze zei dat ik ze moest bezoeken. Het was bijna alsof de deur voor me openging, ik liet mijn boek aan een paar tijdschriften zien en de Photo Director van Conde Nast Traveler zei dat ze me graag wil gebruiken. En het gaat gewoon van de ene baan naar de andere en bouwt zo. Het was een langzaam proces, maar ik denk niet dat je wilt dat het snel gaat. Je wilt alles absorberen en ervoor zorgen dat je het goed doet en van iedereen leert, om beter te worden. Je wilt niet meteen overbelasten.
Leid ons door een gemiddelde dag of week. Wat is je routine of niet-routine?
Het hangt echt af van de week, er is helaas geen gemiddelde. Aangezien zoveel van mijn werk locatiegebaseerd is, ben ik ofwel weg aan het fotograferen of op kantoor aan het bewerken, factureren en inhalen van alle losse eindjes. Het maakt de dingen nogal bipolair om eerlijk te zijn.
Het is meestal een beetje te veel van één ding haha. Maar dat is reisfotografie. Ik denk dat het anders is als meer een studio-gebaseerde fotograaf, maar de meeste van mijn planning doe ik tijdens de vlucht. Ik krijg een korte schets van het verhaal en wat ik aan het doen ben, en dan ga ik het samenvoegen. Als het een verhaal met luxe is, moet je erachter komen hoe je al die elementen bij elkaar kunt krijgen om met de journalist samen te werken.
Waar vind je inspiratie? Wat is uw creatieve proces?
Ik vind NY oneindig inspirerend, van het rijden met de metro en het kijken naar de menselijke diversiteit tot de overvloed aan kunst, nieuw en oud, die beschikbaar is voor publiek. De stad helpt je creatieve batterijen op een bepaalde manier weer op te laden.
Ik vind veel inspiratie in landschappen en mensen. Gewoon zien hoe ze echt leven en rondkomen en echt gelukkig leven met zo weinig. In vergelijking met ons hebben zoveel mensen niets, maar ze verwelkomen je openlijk in hun huis. En hoe ze zichzelf presenteren. Ik ging naar Zuid-Afrika en ze hebben gewoon deze geweldige esthetiek, maar echt minimaal, en laten we je waarderen wat we hebben. De verschillen in hoe mensen over de hele wereld leven, zijn enorm. In Varanasi, India, is er bijvoorbeeld een verpletterende mensheid. Gewoon volgepropt en mensen leven gelukzalig. Het is opmerkelijk om te zien hoe gelukkig mensen zijn in deze overvolle omstandigheden. Het spectrum van mensen is verbluffend.
Je reist nogal wat rond de wereld. Houd je van jetsetting en werk je in verschillende landen?
Ik geniet er echt van! Wat mij het meest aanspreekt, is de ontdekking van een nieuwe plek of cultuur en interactie met de lokale bevolking. Iedereen is bereid om zijn deuren te openen, zijn geheime plekjes te delen en je voor te stellen aan iemand "Je moet gewoon ontmoeten." Er zijn altijd uitdagingen, maar op de een of andere manier maken ze de ervaring rijker en de beelden gedenkwaardiger voor mij. Je zou nooit weten wat er in het maken van de foto zit, maar dat is een deel van het plezier.
Wat zoek je in reisbeelden? Wat helpt het verhaal van een locatie te vertellen?
Dat hangt echt af van de toon van een verhaal. Ik denk dat je een locatie op zoveel verschillende manieren kunt interpreteren. De tijd stelt me eigenlijk alleen in staat om de hoofdlijnen op te pakken die passen bij het schrijven en het lezerspubliek van het tijdschrift, wat jammer is, want vaak zijn er andere even interessante elementen die ik niet kan behandelen.
Ik deed bijvoorbeeld een verhaal in Nieuw-Zeeland dat een wijnverhaal was. En het enige dat je echt vastlegt, is dat, ook al is er zoveel anders in de omgeving, maar dat is de taak die je daar bent om te fotograferen en het verhaal dat je moet vertellen. Soms heb je het gevoel dat er andere verhalen onverteld zijn. Je moet interpreteren wat je ziet en tegelijkertijd vastleggen wat de journalist schrijft en krijgen wat het lezerspubliek verwacht.
Denk je dat het gedrukte tijdschrift ooit zal verdwijnen? Waar moeten fotografen in de toekomst naar zoeken?
Dat is een lastige vraag, ik denk dat print altijd zijn allure zal behouden en dat tijdschriften trots zijn op hun gedrukte uitgaven. Dat gezegd hebbende, opent de digitale wereld zoveel interessante gebruikerservaringen waar creatieve uitgevers en adverteerders van willen profiteren.
Conde Nast is zeer vooruitstrevend geweest in hun benadering van digitale media, door apps te ontwikkelen voor veel van hun tijdschriften, inhoud te verbreden en lezers in staat te stellen hun digitale apparaten te optimaliseren.
Dus ik kan zien dat de twee een tijdje naast elkaar bestaan en dat lezers er baat bij hebben doordat ze door hun glossy magazines kunnen bladeren en dieper op hun iPads kunnen duiken. Ik stel me voor dat video-inhoud belangrijker zal worden voor tijdschriften, de mogelijkheid om het in te bedden zal verhalen een nieuwe laag van interesse geven en fotografen een ander medium om zich uit te drukken.
Hoe kunnen onze lezers hun eigen fotografie verbeteren?
Zonder cliché te klinken, zou ik zeggen: blijf fotograferen, experimenteer en, nog belangrijker, bekritiseer je eigen foto's. Identificeer degenen die je leuk vindt en probeer te begrijpen waar hun aantrekkingskracht vandaan komt; is het de compositie, het onderwerp, het licht? Door uw werk voortdurend te onderzoeken, koestert u een stijl en verbetert u uw oog.
Ik denk dat mensen zo vaak dezelfde foto zullen maken. Het is het idee om je uitsnede of hoek te veranderen, eerst te fotograferen zoals je wilt, ernaar te kijken en dan gewoon iets anders te doen terwijl je het onderwerp hetzelfde houdt. Verander je perspectief. Kijk dan nog eens en doe die kritiek. Ik denk dat mensen gewoon schieten, schieten, schieten en dan vanuit hetzelfde perspectief het beste van dat ene beeld kiezen. Ik denk dat het beter is om van perspectief te veranderen en een heel andere maar unieke foto te vinden.
Ik heb persoonlijk niet veel workshops gedaan, maar ik denk dat dat mensen op verschillende niveaus zou helpen. Het belangrijkste is om iets te vinden dat je omhoog trekt. Om iets te schieten dat je normaal niet zou schieten.
Zijn er geheime principes voor succes? Wat is er nodig om het als fotograaf te maken?
Ik denk niet dat er geheimen zijn en geen vast pad. Je hoeft niet per se te studeren of te assisteren, maar naar mijn mening geven beide je een onschatbare ervaring en koesteren ze je creativiteit.
Hoe dan ook, er zijn zoveel factoren, maar vastberadenheid en vasthoudendheid staan absoluut hoog op de lijst. De wens om werk te produceren en de moed om het aan mensen te laten zien, is wat fotografen onderscheidt. Dus blijf fotograferen en blijf je werk delen.
Waar kunnen we meer van je horen of meer van je werk zien?
Kijk gerust eens op mijn website www.juliencapmeil.com of neem een actueel nummer van Conde Nast Traveler op, ze hebben eigenlijk twee van mijn verhalen in hetzelfde nummer gepubliceerd, wat een primeur voor mij is.