Als je wilt weten hoe je een bruiloft fotografeert, zijn er heel veel boeken over het onderwerp, maar de waarheid is dat niets een grotere les zal zijn dan het gewoon doen. Deze serie gaat niet over welke foto's je moet maken of hoe je moet fotograferen. Het gaat erom dat je een eenzame ranger-verkoper bent zonder routekaart. Lees hier deel 1 over het onderwerp voorbereiding.
Het zijn Game Day-mensen. Je zakken zitten vol met reservebatterijen, CF-kaarten en kauwgom. Je bent uitgerust en klaar. Je bent een visie van zowel professionaliteit als cool comfort. Je bent doodsbang dat je het gaat verknoeien, maar niemand anders kan dat zelfs maar voelen.
Wat nu?
De kunst van bazige onzichtbaarheid
Dit is de mooiste lijn die je de hele dag loopt: uit de weg blijven, maar middenin alles staan. Een van de eerste dingen die ik doe als ik aan de slag ga op de ceremoniesite, is chatten met de officiant. Op dat moment heb ik (hopelijk) al een ontmoeting gehad met de bruid en bruidegom en heb ik een idee of zij het type zijn dat geweldige foto's wil, zelfs als dat betekent dat ik me een weg naar binnen schuif, of dat ze liever hebben dat het een leuke avond is voor al hun mensen en niemand merkte zelfs dat ze daar een fotograaf hadden.
De officiant kan hier ook enkele zeer specifieke gedachten over hebben. Of ze geven er niets om en hebben het gevoel dat het paar de baas is, of ze vragen je misschien om uit het midden van het eiland te blijven, niet duidelijk te staan tijdens zittende momenten, en dergelijke tijdens de ceremonie. Het is het moeilijkste deel van de hele dag: je bent er om een klus te klaren, maar je wilt ook niet bekend staan als de opdringerige fotograaf die een portfolio opbouwt en geen idee heeft.
Minstens 50 keer per bruiloft moet ik mezelf in stilte afvragen of de potentiële foto verbazingwekkend genoeg is om het risico te lopen opdringerig te zijn. Soms is het antwoord ja en soms is het nee. En soms maak ik een slechte keuze en vind ik mezelf irritant dichtbij of mis ik een geweldige foto. De zon komt echter altijd de volgende dag op.
Schiet op HUN bruiloft, niet die van jou
Ik ben een enorme flirt. En ik discrimineer hiermee helemaal niet: mannen, vrouwen, kinderen, baby's, honden, wat dan ook. En hoewel het mijn datenleven misschien niet eenvoudig heeft gemaakt, is het geweldig voor mijn carrière en zorgt het ervoor dat mensen zich snel en gemakkelijk op hun gemak voelen en er gelukkig uitzien.
Toen deze baby ogen naar me begon te trekken met druipend kwijl, vergat ik even waar ik was en dacht ik: hoe leuk is dit schot - deze baby die zich niet bewust was van de vereniging van zielen die zich slechts enkele meters verderop afspeelde en in plaats daarvan op me graaft. Het probleem met deze opname is dat, hoe schattig het ook mag zijn, er niets is dat het stel - mijn klanten - er waarschijnlijk mee zal doen. Ze weten misschien niet eens zeker wie die baby is, voor zover ik weet. Ze huurden me in voor foto's van hen, belangrijke momenten en openhartige situaties. Geen bewijs dat ik met een baby flirt.
Blijf trouw aan je stijl, daar ben je voor ingehuurd. Maar onthoud altijd in het achterhoofd dat het eindresultaat zal zijn wat het paar niet te zien heeft gekregen, wat ze zich niet hebben herinnerd en wat ze een leven lang zullen koesteren.
Mis de momenten niet
Dit is de grootste angst van elke huwelijksfotograaf; dat er iets zal gebeuren en ze zullen de kus missen. Of het moment waarop de bruidegom zijn bruid voor het eerst ziet. Of de hele eerste dans omdat ze op de een of andere manier in de badkamer waren opgesloten en niemand ze op de deur kon horen bonzen, schreeuwend om eruit te worden gelaten. (Dat laatste is misschien gewoon mijn eigen angst.)
Door je zorgen te maken, kom je nergens. De kans is groot dat je de grote momenten niet zult missen. Wat echter nog meer mogelijk is, is dat door urenlang elke seconde op scherp te staan, je een aantal lieve kleine situaties mist die een beeld zouden kunnen zijn dat niemand had verwacht, maar toch een perfecte opname. Probeer daar te zijn als een waarnemer die niet gestrest is om alles te zien gebeuren. Je gaat wat dingen missen. Maar je zult daar veel meer zien dan wie dan ook. Het is de meest interessante backstage-pas: geniet van de VIP-status en gebruik deze verstandig.
Schiet het hele verhaal
Vaak zullen paren die proberen kosten te besparen de aankomsttijd van de fotograaf verlengen of om ceremonie- en portretfoto's vragen en niets anders. Dit is begrijpelijk: huwelijksfotografie is duur. Persoonlijk vind ik dat dit de slechtste hoek is om te snijden, met uitzondering misschien van het gooien van een gigantische kubieke zirkonium in platina, maar dit is moeilijk uit te leggen aan paren met een prijsbewustzijn.
Als dit een bruiloft is die je fotografeert en die op enigerlei wijze een onderdeel zal worden van je trouwportfolio, ga dan verder en fotografeer zelfs wat er niet van je wordt gevraagd. Als u alleen de ceremonie of portretten fotografeert, heeft u weinig te zien voor uw moeite en niets dat genoeg is om indruk te maken op het volgende koppel dat u misschien probeert te boeken. Dit kan u tijd kosten waar u geen rekening mee heeft gehouden of waarvoor u niet wordt betaald, maar het komt op de lange termijn weer bij u terug wanneer u een bruiloft in zijn geheel hebt als onderdeel van uw portefeuille. Het is ook gewoon een goede ervaring.
Maak de retailopnames zinvol
Ik ben ervan overtuigd dat die boeketopnames waar fotografen zoveel moeite voor doen om vanuit elke mogelijke hoek te fotograferen, volledig verloren gaan en daar blijf ik van overtuigd tot de dag dat ik iemands huis binnenloop en een 16 × 24 gallery wrap canvas zie. met een rozenboeket, nonchalant op het altaar liggend als bij toverslag. Bloemen zijn duur, dat snap ik. En elke bruid heeft waarschijnlijk af en toe nagedacht over welke kleur madeliefjes haar bruidsboeket zal bevatten sinds ze in de 4e klas zat. Maar er zijn betere dingen om te documenteren, dat beloof ik. Natuurlijk, maak een mooie foto van een bloem, waarom niet.
Digitaal is goedkoop en je zult waarschijnlijk een beetje tijd hebben terwijl mensen kip picatta in hun gezicht duwen (want, beloof me, je zult nooit, nooit mensen fotograferen die aan het eten zijn. Wees niet die fotograaf.) Maar zoek naar de details die zijn zinvol. In plaats van de ringen ergens raar en kunstzinnig te plaatsen, zoom je in en schiet die glimmende nieuwe ring om hun hand als ze niet kijken. Wanneer het nonchalant op het gezicht van hun bruidegom ligt en ze genieten van een klein moment. Fotografeer de details die jaren later belangrijk zullen zijn.
En als je toch opgesloten raakt in de badkamer, raak dan niet in paniek. Ik moet vasthouden aan de overtuiging dat een vermiste trouwfotograaf niet iets is dat lang onopgemerkt blijft.